MAĆICY SERBSKEJE

Wo někotrych słowach a twórbach. 107f) Tak daloko dosaha zamóžnosć wukónčenja ‘-icus’. Připomjenowanjach městow, hdźež tajke łaćanske ‘icus’ so lóhkotrjebało njeje, nałožuje naša serbšćina kóncowku -ski, němčinaskrótčene -sch: n. př. Apolda — Apoldaski, Apoldasch;Hannover — Hannoverski, Hannöversch. Při městach na-burg abo hewak na krknik pak na wobeńdźenje fonetiskichkollisijow derje činimy, hdyž zastarske połne -iski stajamy, kažNěmcy tudy tež radźi połnu twórbu nałožuja: n. př. Augsburg— Augsburgisch, Augsburgiski (Augsburgsch, Augsburg¬ski). ‘Rumbórk (Rumburg)’ ma Rumborski.Připis. Naš J. E. Smoleŕ je w swojim času z wulkej prócua pilnosću mjena serbskich wsow a t. d. zhromadźił a samsnesobu w ‘Pěsničkach łužiskich Serbow’ sobu wotćišćeć dał. Nětkoby wulcy wažne a wužitne dźěło było, hdy by so tajki zapiszhotował, w kotrymž bychu pódla wjesneho a t. d. pomjeno¬wanja tež substantiva na -jan, kaž adjektiva na -ski (-janski),resp. na -jany*) přidate byłe. Jedyn tajkeho wobšěrneho dźěłapřewjesć njemóže.§ 9. Mjehki.Adjektivo mjehki (ze słyšomym ‘h’), dł. měki, rěkašestarobołhaŕscy męk-ŭk-ŭ. Hdyž bě wosrjedźne ‘ŭ’ so zhubiło,přesuže so prěnje ‘k’ do ‘h’: přir. lak-ŭt — lóhć (ze słyšo¬mym ‘h’), nohŭt , — nóhć. Komparativ mjehši a delanskatwórba mjehčejši wujasnja so přez stbłhske mękŭčajšij (mě¬kŭčij). Wot stareho korjenja ‘mjank-’ je so pola nas słowjesomjaknyć zdźeržało. Wurjadnje słyši so komparativ mjekši.Słowjeso zmjekčić, kotrež Łužica na runje podatej stronje trjeba,mje ženje dójšło njeje: a ja zwučenej twórbje zmjehčić prje¬dotu dawam.§ 10. Zbožo.Zo so nima ‘zbožo, lěćo, pićo‘ a t. d. za zbože a t. d. pisać,wo _tym su in thesi drje wšitcy přez jene. Hinak so ta wěckastwori, hdyž sebi zestajeńku zbožopřeće wutworimy; potom*) W Delanach praji so n. př. Nydźany (t. j. Nydźan-ny) za ‘Ny¬dźan-ski’. Wjesne mjeno same je ‘Nydej’ abo ‘Nydeja’.