MAĆICY SERBSKEJE

76 M. Kósyk:Ak’ druge zajtřa se switašo,Ga rejtaŕ tam njabogi lažašo,Wót swójogo kónika zagrjebany,Wót wětřika do rowa hobspiwany.11. Zwěsćowanje.Swóju blizku smjerś juž cujucyTam ten stary lumpak dołoj lažy,A wón křutu ruku tłocecyMłoźeńca we swójej zymnej wažy,W jogo wócyma se šćanjachuŁdzy, ak’ jogo husta zjawjachu:„Nic, mój syn, ak’ how tu wjažcycku,Nic wěc njam’gu zawóstawiś tebje,Tu běch přez wšu casnu kiblijuŽurnje zwarbował ja jano sebje;Wěš źe, až se w lumpach nikulaŽyźo daniž purpur njepyta.“A ten młoźeńc k hoknu přistupi,Ab’ jom’ křajźu łdzy se huronili,A wón poglědnu do śamnosći,Mrokawy su njebjo zapokřyli,Žedna złotna gwězda naźejeZ husoka jom’ njezabłyšći se.Swójog’ syna zasej wółajcyStary nan se z lažka hurownašo,A wón ruce k njebju zwigajcyKaž do daloka se zaglědašo,Z jogo wócowu se błyskašo,Ab’ duch drugi zlał se do njogo.Wón tež šeru głowu wijašoKaž wót błudnosći był hobsejźony,A pón zasej dalej gronjašo:,,Ně, mój syn, ty njeb’źoš zachyśony,Ja na źiwnem tronje wiźim śiHobsetem wót parlow křasnosći.Krona kuždeg’ krala dostojna,Głowu, lej, śi z cesću hupyšnijo,Sceptaŕ źaržy twója přawica,Twója nadobnosć móc hobznanijo,