MAĆICY SERBSKEJE

100 Dr. Pful:zdala, z najmjeńša (wenigstens), z prěnja (erstens, prěnje),z druha a t. d.c) Za pronominojte adjektiva trjebamy pronomino i, i-a,i-e (i-s, ea, id) abo ji, ja, je, kotrehož genitiv bě ego (ejus)abo jego, jeho. Tele tři nominativiske twórby so nominativej‘staršeho’ adjektiva přidadźa, a pronominojte abo ‘nowše’ adjektivoje hotowe: n. př. now-ŭ, now-a, now-o — now-ŭ-i (nowuj),now-a-a (nowaja), now-o-e (nowoje), č. nowý (z difthongiskimzynkom na kóncu), nowá, nowé, pola nas nowy, nowa, nowe;r. nowy-j, nowa-ja, nowo-je.Připis. Adjektiva naspomnjeneju rodow chcedźa někotřijako ‘praedikativne’ a ‘attributivne’ poznamjenjeć. To je mylnepočinanje. W 1. knihach Mójzasowych 1, 16 so čita: ‘Bóhstwori dwě wulcy (t. j. wulcě!) swěcy’; a štóž je na naše dia¬lekty kedźbował, tón wě, zo móža so w Lubijskej stronje kóždydźeń wurazy słyšeć, kajkež tele su: ‘Dwě stari žoni (starěžoně!) Dwě młodźi holcy, dwě wysocy hródźi.’5. a) Hdyž substantiviski genitiv ‘now-a’ a pronominalnygenitiv ‘ego (ejus)’ hromadu stajimy, poskići so nam twórba‘nowa-ego’, kotraž so pak do nowāgo abo pak do nowēgohromadu sćehnje. Posledniše widźimy we wječorno-słowjanskichnarěčach: p. a dł. nowego, č. nowého (ze znamjenjom dołhehovokala), pola nas noweho.b) ‘Tón, ta, to’ rěka stbłhscy tŭ, ta, to (gr. τó, το , τóΝa t. d.); stbłhski genitiv je t-a (pola nas ‘teho’). Zestajeńka‘ta-ego’ skontrahuje so pak do tāgo abo pak do tēgo.c) Tak widźimy, zo ‘tēgo’ cyle z tych samych žiwjołowwobsteji, z kotrychž ‘nowēho’, a zo žana přičina njeje, kotraž bynas při tamym na ‘-oho’ nuzowała, runjež so tajke w druhichnarěčach pokazuje. Ja potajkim praju, zo regularna kontrakcijanam tēgo — teho podawa, a zo so ‘togo’ na wurjadnym pućudocpěje. (Zynk ‘j’ při tejle kontrakciji žaneho městna a potajkimtež žaneje zamóžnosće měł njeje.)6. Ale ‘koho, koho’? Ta twórba chce wosebliwje a krućezwobhladowana być.a) Mjena našich konsonantow so z wjetša ze zynkom e (ej)vokalisuja: n. př. b-ej, c-ej, d-ej. Ale krknaj konsonantaj