MAĆICY SERBSKEJE

102 Dr. Pful:A posledniše činić ničo wopačne njeje: přetož wěrno drje, zosłowjanske pronomina analogiju wjele trjebaneho interrogativa‘koho’ lubuja a sćěhuja; wěrno pak tež je, zo ani starobołharšćinatak daloko šła njeje, zo by wšitke twerdokónčne pronomina podtamu analogiju stajiła.h) Ale mam dha ja žane wopokazma za wukónčenje a-ago(= ‘a-ego’)? Haj, tajkich je we stbłhšćinje dosć. A čitaŕ nětkolóhko sam zhóda, zo je tajke wukónčenje so najprjedy pola ad¬jektivow na -k-ŭ pokazować počało (p. př. welik-a-ego — we¬lik-a-ago), a zo je so potom přez znajomu móc analogije dalerozšěriło (n. př. dobr-a-ego — dobr-a-ago). Na tejle analogijiwotpočuje naš adjektivowski genitiv na -ogo – -oho (n. př. wulkogo,nowogo — wulkoho, nowoho), kotryž w našim pismow¬stwje ženje žaneho wobstajneho města namakał njeje, dokelž wob¬stejaca prawiša twórba na -eho tež w prjedawšich časach hižoza prawišu póznawana a připóznawana bywaše. Přidać mam tole.Hdy bychu adjektiva na -k-ŭ z genitivom na ‘a-ago (= a-ego)’,swój akcent na vokalu za konsonantom ‘k’ měłe, kaž ‘kogo —koho’ jón tam ma, njemóhli my so za tónle pad wukónčenja‘-oho’ zminyć, dokelž budźeše akcentowana sylba -ká sćěhowace‘ego’ sebi runorodne sčinić pytała a z tym do ‘ago’ přewobroćała.Hdźež pak genitiviske -ka akcentowane njeje, tam ‘k’ tak sylnjena vokal ‘a’ honić njemóže, a tam dha je ‘-a-ego’ po zakonjachwječorno-słowjanskeho vokalisma do ‘-ēgo – -ého’ (č. welik-ého)— -eho (wulkeho, dł. wjelikego) spłuwnyło.i) Tak smy so přeswědčili, zo hornołužiska serbšćina nihdźežaneho ‘-oho (-omu)’ měć njemóže, khiba we prašacym naměstnikukoho (komu), kaž wězo tež we zestajeńkach ně-koho (někomu),ni-koho (nikomu).§ 7. Podobny, słužobny, wučobny.1. Łužica chce, zo bychmy podobny, słužobny, wučobnypisali. To žadanje mi zrozymliwe njeje, dokelž su te twórby(kaž tež słownik pokazuje) so hižo nałožowałe.2. W Zejlerjowych pěsnjach so čita: ‘Hana, hórke Hanisko,wjerjebinow podomstwo.’ Ja sebi myslu, zo, runjež tudy po¬domstwo abo podomnstwo za ‘podobnistwo’ steji, před taj