MAĆICY SERBSKEJE

Namjezne ludowe pěsnje. 1314. Starosćiwa luba.Šla jo gólicka po wódkuDo bělego jazorka.Wódźicku jo spócrela,Pód górku zběžala.Třirajtowal rajtaŕ k njej,Tajki jare zrubany.„Spomagaj Bog ći gólicka!“„„Co sy tajki zrubany?““„Graby su mje zrubali,Pjenjezy zebrali.Tři pjenjezach kónika,Kónika šymjelika.“Měla gólicka ćeńki šorcTřecej rowno do zemje.Wóna jo jen rězala,Lubeg’ rany wobaljala.Měla gólicka žolte ’losyTřecej rowno do pasa.Wóna jo je rězalaLubeg’ rany wob’jazala.„Měj dźak, měj dźak, gólicka!’Dyž ’dźe mi bog spomagać,D’a dyriš ty mója być!“„ ,,’Dyž ’dźe ći bog spomagać,D’a njeb’dźeš na mnjo spominać!““15. Žnjeński spěw.(Nowiši.)Na lěto poljo rjane je,Hdyž trawa zelena,Nam rjane kwětki přinjese,Te štomy rjenje k’ća.