MAĆICY SERBSKEJE

Namjezne ludowe pěsnje.17Ja ’zyjach nož a třikrajach joA pycki se rozlećechu po šyrokosći.Z nich hugna rjana mlodźica,Tak rjana rowna zeljona.Ja ’zyjach nož, wotrězach juA scynich sebi ju do póstolki.Och směj se, směj se, mlodźica,Och rjana roža!Och směj se, směj se gólica!Za lěto dyrbiš mója być,Och rjana roža!’Dyž deru ja za lěto twója być,Och rjana roža!D’a budź tak dobry a njepraj nic,D’a budź tak dobry a njepraj nic!Och rjana roža!19. Swěrne lubosće.(Variant.):,: Zwandrowalej stej dwa, zwandrowalej :,:Štyri mile daleko,Štyri mile šyroko.:,: Wěc nic njejstej nadešlej :,::,: Ak jenu malu za’rodku. :,::,: W za’rodce jo jablońka, :,:A na njej běše jabluško,Tak rjane běle cerwjene.Swita, swita, dźeń buwa,Cerjene zerja górej źeja.Kótryž gólc jo pola lubki spal,Ten ma dawno cas wót njeje hyć.Wót grozneje jo dawno cas,Wot rjaneje jo casa dosć.„Gólica, dźi ty za drugim,Ja tež pójdu za drugeju.“