MAĆICY SERBSKEJE

Namjezne ludowe pěsnje.6. Zlemki z někotrych pěsni.(Ze Slepeho a Trjebina.)’Dyž se mój luby pod hajkom zawraćaA štyrjoch tych brunych do woza zaklada.Sydaj se rjana do woza krytego,Mej pojědźomej tam tšecej rowno wen.Jělej stej tam jělej třecej rowno wen,Třijělej stej tam třijělej třed ten nowy dwór.A třed tym nowym dwórom stej wónej zastalej,„Maći, wócynjajco te nowe ’rota mi,Ja wjezu sebi mlodu k swójej pomocy.“Nó, ty mój luby syno, ty prawje cynil sy,Ha ’šak ja stara som, wěcej dźělać njemogu.Ta mloda budźo dźělać, tu ćeńku žydu třěsć,Haj do polnja do polnja tu ćeńku žydu třěsć.Haj po polnju po polnju te běle loža slaćA wo tom najbělšem tam samalutna spać.A stojal som tam stojal a na pol zmjerznul som*),A padašo se dešćik a duješo se sněg.„Ach Hanka, wocynjaj doch te nowe wokno mi!“„„Mi mać jo zakazala, žo njed’ru gólcow brać;Te gólcy nic ak hokolo dźeje, gólicow zawjezeje,Chylu k narje spomjeje a pótom zasej wóstaje!““Derjal ga mi ten šelma tak jare luby być?A derjala ja stanuć a jomu wotcynić?Ten dejmantowy kamjeń tak jare twerdy jo,’Dyž z ćoplej krwju jog’ zmaca, d’a měkki wórdujo.Ta ryba wo tej wódźe tak jare wjes’la jo,’Dyž sluncko na nju swěći, d’a górej spluwujo.*) Tutón kónc je z druheje pěsnje.