MAĆICY SERBSKEJE

78 M. Kósyk:Wón we naźeji sam błuźił se,W naźeji, tej slěpej njemóžnosći,Takego swět njepóroźujo,Kenž ak’ přosaŕ na tron stupijo.Ab’ wón nět swój wšedny klěbašk měł,Ruka jog’ źe běšo hobsłabjonaK źěłu, jo wón słužbu na se wzełPastyŕsku, a jom’ bu dowěrjonaRogatego zbóža rědownjaZe wsy wen na pastwu hugnana.How na górce wón se młogi razNa tu staru wjeŕbu pódprějašo,How ga jomu cesto młody casZ jogo naźeju se hucowašo,How jog’ pótajmnosć tež tužyšo,Dokulž hurozměś ju njam’žašo. —Raz ak’ pastyŕ teke seźešoHow na swójej górce zamyslony,A kaž tužny byś se zezdašo,Lej, ga bu wón zrazom hubuźony,Cuzy muž pla njogo stojašo,Kenž za jogo nuzu přašašo.Stary pastyŕ se na cuznikaAko we cowanju zaglědašo,Jogo nadobnosć źe přemałaLudku wšak se derje přirownašoW dłujkej broźe w płašći ropatej,Kakegož wón hyšći wiźeł njej’.Wón zas głowu pódprě na wjeŕbu,Kaž we hutřobje był hobśěžkanyA pón z krotkim jano pózdychnu:„Pastyŕ som a tron mam zwěsćowany“.Cuznik na to z głowu wijašoA za zwěsćowanim přašašo.To tež pastyŕ skóro zjawjašo,Cuznik jom’ na słowko pósłuchašoA tu dłujku brodu głaźašo,Kenž při wětřiku se rozchwějašo,Lej a husta hoboj mužowuHoniměchu dłujko naslědku.