MAĆICY SERBSKEJE

Hornjoserbske ludowe pěsnje.27„Tole jo, moje holčo, tón posledni raz,Zo ja z tobu z piwa du.“Šła jo wona do komorki,Do swojeje noweje komorki.Tam wona k njebju hladaše,Ha swojej ručcy łamaše.Hdyž wona pohlada přez woknješko,Koho tam wona wuhlada?Jeje tam luby ćehnješeNa tu wójnu daloku,Na tu wójnu sydom lět.7. Pohonč přichodny syn.(Přir. Smol. I, č. 117.)Na 14. rjadk sćěhuje:Prjedy hač honačk zaspěwa,Holičcy so zastyska.Přeco wona běžeše,Do konjeńca k pohončej.Tam so sćicha nutř kłapaše,Ze swojim małym porsćikom atd.Město rjadkow 25, 26 spěwa so tu:Šórca so a pjelčka njesleku,Do łoža so ći ja njelehnu.Na kóncu so přistaja:Kajka je to tola dźiwna mać,Swoju dźowku chce kejžorej dać.Sama je burska tu wotrostła,Swoju dźowku chce nětko kejžorej dać.8. Naliki a mušota.(Jakub Bart z Kukowa.)(Smol. I, čo. 70.)Na kónca so přistajeju tute rjadki:Hdyž róžam pupki zešćipješ,:,: Tam žana róža njej’. :,: