MAĆICY SERBSKEJE

Někotre varianty delnjoserbskich pěsni. 147Čisło 31. Markus-Hórnikoweje zb. spěwa so takle:Připowěź tej mójej lubce,Ja k njej źinsa pójdu.Na wórješki, na jabłukaNa te žołte křuški.Ty tam chójźiš kuždy źeń,Ja pak šesć raz za tyźeń.Ty tam chójźiš jěźi dla,Ja pak rědneg’ źowča dla. —Rědne źowčo som se brał, *)Nic mě njokco źěłaś;Kopaś, wóraś njehumějo,Běła pak kco chójźiś.Ja śi přosym za Boga dla,Njebjeŕ sebje jeje;Wóna njama ak’ jadne creje,A te hyšćer njejsu jeje.9.Čisło 3. Smolerjoweje zb. „Komu ja lubcycku přirucu“ jeněšto krótše. Strofa 2: Nejpjerwej mojomu bratřoju, a drugemumojomu kumpanoju a t. d. Jako 5. strofa slubi kumpan: Jakcu ju derje do reje braś. . . . Wšykne te źowča do dwóru du, amója jo rědna před dwórom? . . . Wšykne te źowča piś krydnu,a mója žednje nic. Město tamnych „Njeběch śi pjerwej dostojna“praji so tudy:Coga ja kcu z tobu měś,Gaž mój luby domoj źo?Luby źěšo do dwóru,Kumpan źěšo přez gumno.Potom mej kcomej se huwitaśTež z nagima mjacoma.Spócakaj, kumpan, spócakaj!Ja kcu śi něco hopřašaś.Kcomej mej se huwitaś,Nejpjerwej z nagima rukoma.*) Wottudy je druha pěseń, pola Smol. č. 103.