Grotowski Institute - Premio Europa per il Teatro

which in turn demands our attention, true speculation in every
sense of the word.
(…)
In Ricercar, the action becomes a shared experience between
actors and spectators: here and there recognition occurs, but
what is important is the state of abandonment and exhaustion
– as when a topic is exhausted – that the action on stage
implies for both actors and spectators.
The driving axis of the dramaturgy is skewed: the long-range
view of the stage propels the eye and visibility into a function of
enlargement or reduction and the actions are played in bursts.
The Radeau’s stage develops, through the progressive buildup
of its levels of light, by increasing and decreasing the orientation
of its intensity, in a visual and aural dimension, which
tends to tear itself away from a fixed scenic state to one which
does not belong to it, but which can be used, towards a nature
– concrete and physical – which is here seen as fragmentary.
(…)
Everything appears to close up just as everything is opening
up. It is a structure which has the appearance of freedom:
freedom on stage, through the multiplication of levels which
play out an ideal frontality through diagonal alignments; freedom
in a column of bodily sound that can be tuned against
the set flat nature of a text; a freedom of action which has no
debt of obligation to the constraints of the text; freedom from
authors’ words – as much in their choice as in their broad disposition.
A parallel freedom of words and music, for they are
no longer defined by the nature of a didactic that underlines,
accompanies or explains by reference to the breathlessly historic
or dialectical.
Freedom, too, for the spectator, set loose from the obligation
to follow the often equivocal specificity of texts written for the
stage and thus drawn to lose himself in the free flow of a fable
which, while not at all narrative, offers no less of a fabulous
journey into theatre.
(…)
Ricercar puts the theatre on stage: all theatre, all of theatre, in
fragments or in diversions contained or retained by the time
120
i odpowiedź w najdłuższym możliwym czasie postrzegania
i reakcji: jak czas pomiędzy ustawianiem ujęcia i wykonaniem
fotografii. Jest to uderzenie na alarm, które z kolei wymaga
naszej uwagi, prawdziwej spekulacji w każdym znaczeniu tego
słowa.
(…)
W Ricercarze działanie staje się wspólnym doświadczeniem
aktorów i widzów: zarówno tu, jak i tam ma miejsce
rozpoznanie, ale ważny jest stan opuszczenia i wyczerpania
– jak wówczas, gdy wyczerpany zostaje temat – stan, który
sceniczne działania implikują zarówno dla aktorów, jak
i widzów. Oś napędowa tej dramaturgii jest przekrzywiona:
scena widziana z oddali sprowadza oko i widoczność do funkcji
powiększenia lub pomniejszenia, a gra odbywa się zrywami.
Scena Radeau przemienia się poprzez rosnącą koncentrację
jasności światła, poprzez zwiększanie i zmniejszanie kierunku
jego intensywności, w wymiarze wizualnym i dźwiękowym,
który ma tendencję do odrywania się od określonego stanu
scenicznego do takiego, który do niego nie należy, ale który
może zostać użyty, ku pewnej naturze – konkretnej lub
fizycznej – która tu postrzegana jest fragmentaryczna.
(…)
Wszystko wydaje się zamykać a równocześnie wszystko się
otwiera. Jest to struktura, którą cechuje wolność: wolność
na scenie, poprzez mnogość poziomów, które wymykają się
idealnej frontalności dzięki przekątnym ustawieniom; wolność
w kolumnie cielesnego dźwięku, który można dostroić do
twardego tekstu; wolność działania, które nie ma żadnych
zobowiązań wobec ograniczeń tekstu; wolność od słów
autorów – zarówno w ich doborze, jak i rodzącej się kompozycji.
Równoległa wolność słów i muzyki, jako że nie są one już
zdefiniowane przez dydaktykę, która podkreśla, towarzyszy
lub wyjaśnia przez odniesienie do historii lub dialektyki,
które straciły swój pęd, dostały zadyszki. Wolność widza,
uwolnionego od obowiązku podążania za często dwuznacznym
charakterem tekstów teatralnych i wciąganego w swobodny
strumień opowieści, która, choć zupełnie pozbawiona narracji,
oferuje nie mniej fantastyczną podróż w świat teatru.