Grotowski Institute - Premio Europa per il Teatro

Court gave readings and work demonstrations, based on the
most recent British plays. Ian Rickson directed the first Italian
performance of The Weir by Conor McPherson.
In the Returns section, Christoph Marthaler and his remarkable
ensemble presented Die Spezialisten with enormous success.
The parallel initiatives included two important meetings: “Scrivere/rappresentare”
(“Writing/Performing”): new European drama
presented by the Europe Prize jury, followed by a mise en
espace staged by the Théâtre Ouvert and “L’Arte dell’attore, sviluppi
e cambiamenti negli ultimi quindici anni” (“The Actor’s Art,
Developments and Changes in the Last Fifteen Years”), a debate
organised by the Union des Théâtres de l’Europe, in which
Erland Josephson, among others, participated. The Convention
Théâtrale Européenne had been associated with and supported
the Europe Theatre Prize since this seventh edition.
By awarding the Prize to Lev Dodin, the eighth edition not only
honoured one of Stanislavsky’s most brilliant students, but also
opened a window on the non-stop activities undertaken by the
Siberian director and the Maly Teatr of Saint Petersburg, where,
despite institutional and economic instability, the theatre scene
is more creative and lively than anywhere else in Europe. It was
possible to appreciate Dodin’s work, and the context in which he
generally works, at a conference with a host of speakers and testimonies,
and in two productions: The House by Feodor Abramov
– which Dodin expressly wanted to bring to Taormina – and the
world preview of Molly Sweeney by Brian Friel. The sixth Europe
Prize New Theatrical Realities went to the Dutch Theatergroep
Hollandia; to the young German director Thomas Ostermeier
and to the Italian Societas Raffaello Sanzio. The prize-winners
presented four productions: Voices by Pasolini and Ongebluste
Kulk (Hollandia), Crave by Sarah Kane (Thomas Ostermeier),
Amleto, la veemente esteriorità della morte di un mollusco (Societas
Raffaello Sanzio). A special prize was awarded to the BITEF
(Belgrade International Theatre Festival), and a special mention
went to Ibrahim Spahic for the role his theatre played in the desperate
days of the war in Sarajevo.
The “return” of Peter Brook (1989 Europe Theatre Prize) with
Le Costume, by South African dramatist Can Themba, which the
Europe Theatre Prize co produced, was a tribute to one of the
greatest living directors and his rigorous, multifaceted approach
to theatre.
152
dwa ważne spotkania: „Scrivere / rappresentare” („Pisanie /
Przedstawianie”): prezentacja nowego dramatu europejskiego
przez jury Nagrody Europejskiej, a następnie studium Théâtre
Ouvert i „L’Arte dell’attore, sviluppi e cambiamenti negli ultimi
quindici anni” („Sztuka aktorska, rozwój i zmiany w ostatnich
piętnastu latach”), debatę zorganizowaną przez Unię Teatrów
Europy, w której uczestniczył między innymi Erland Josephson.
Od siódmej edycji Europejską Nagrodę Teatralną wspiera
i stowarzyszona jest z nią Europejska Konwencja Teatralna.
Przyznanie Nagrody Lwu Dodinowi w edycji ósmej stanowiło
nie tylko dowód uznania dla jednego z najwybitniejszych
uczniów Stanisławskiego – otworzyło też okno na nieprzerwaną
działalność prowadzoną przez syberyjskiego reżysera i Mały
Teatr z Sankt Petersburga, gdzie pomimo braku instytucjonalnej
i ekonomicznej stabilności scena teatralna była bardziej twórcza
i żywa niż gdziekolwiek indziej w Europie.
Docenienie pracy Dodina i ogólnego kontekstu, w jakim
pracował, stało się możliwe dzięki konferencji z udziałem
zaproszonych gości, prezentujących swoje świadectwa, oraz
dzięki dwu produkcjom: spektaklowi Dom Fiodora Abramowa
– przywiezienie go do Taorminy było wyraźnym życzeniem
Dodina – i światowej prapremierze Molly Sweeney Briana
Friela. Szósta Nagroda Europejska Nowe Rzeczywistości
Teatralne powędrowała do Theatergroep Hollandia, do młodego
niemieckiego reżysera Thomasa Ostermeiera i do włoskiego
Societas Raffaello Sanzio. Laureaci zaprezentowali cztery
produkcje: Głosy Pasoliniego i Ongebluste Kulk (Hollandia),
Łaknąć Sary Kane (Thomas Ostermeier), Hamlet – gwałtowna
zewnętrzność śmierci mięczaka (Societas Raffaello Sanzio).
Specjalna nagroda została przyznana festiwalowi BITEF
(Belgradzki Międzynarodowy Festiwal Teatralny), a specjalną
wzmianką wyróżniony został Ibrahim Spahic za rolę, jaką jego
teatr odegrał w desperackich dniach wojny w Sarajewie. „Powrót”
Petera Brooka (Europejska Nagroda Teatralna 1989) ze sztuką
Garnitur, autorstwa południowoafrykańskiego dramaturga Can
Themba, zrealizowaną w koprodukcji z Europejską Nagrodą
Teatralną, stała się hołdem złożonym jednym z największych
żyjących reżyserów i jego pełnemu artystycznej dyscypliny,
a jednocześnie wszechstronnemu podejściu do teatru.
Dziewiąta edycja Nagrody to czas ekspansji, przekraczanie
własnych granic gatunkowych i zaakcentowania znaczenia
dramatu, splatającego się z filmem, tańcem i muzyką, by
ogarnąć rozmaite tendencje ożywiające współczesną scenę