Grotowski Institute - Premio Europa per il Teatro

and space of the work, and no longer by the time or space of
what theatre should contain.
(…)
The development of the sequences in fact never stops repeating
all the states through which, between its sacred and profane
forms, between the meeting points of fairground, dance
and cabaret, we encounter the working out of a story of theatrical
performances. But the clarity of this statement is surreptitiously
clouded, aesthetically and swallowed up instantly by
the way it is being played, not by its history of performance. It
is like a memory without recollection, like a negative which will
never be developed except in the reversion that happens on the
spot and in the sight of those who are watching and taking it in.
So the ‘ideal’ can never be more than a state of reversion of the
story which is being told there, of what can be told in the here
and now, and not in actuality: thus, the texts of writers could
appear to say, once again, that they could well have been texts
in theatre, because they make the theatre of the world happen
by taking part in it.
Jean-Paul Manganaro
From « Sur le motif» Etude sur Ricercar.
François Tanguy et le Radeau (articles and studies) by Jean-
Paul Manganaro
Paris P.O.L. 2008
122
(…)
Ricercar umieszcza teatr na scenie: cały teatr, całość
teatru, fragmentami lub okrężnymi drogami zawartymi lub
zachowanymi w czasie i przestrzeni pracy, już nie w czasie
i przestrzeni tego, co teatr powinien zawierać.
(…)
W rzeczywistości w rozwoju tych sekwencji nigdy nie przestaną
powtarzać się wszystkie stany, które—pomiędzy ich formami
sacrum i profanum, pomiędzy punktami, w których spotyka
się wesołe miasteczko, taniec i kabaret—tworzą historię
przedstawień w teatrze. Ale jasność tego stwierdzenia jest
zaciemniona ukradkiem, estetycznie, i natychmiast połknięta
przez sposób, w jaki nim gramy, nie przez jego historię. Jest
to jak wspomnienie bez pamiątek, jak negatyw, który nigdy
nie zostanie wywołany poza odwróceniem dziejącym się na
miejscu i na oczach tych, który na niego patrzą, którzy go
postrzegają. A zatem „ideał” nigdy nie może być niczym więcej
niż stanem odwrócenia historii, która jest opowiadana, tego, co
może zostać opowiedziane tu i teraz, a nie w teraźniejszości:
a zatem teksty autorów mogłyby mówić, raz jeszcze, że mogły
były być tekstami teatru, ponieważ stwarzają, poprzez udział
w nim, teatr świata.
Jean-Paul Manganaro
Sur le motif. Etude sur Ricercar.
Jean-Paul Manganaro, François Tanguy at le Radeau (artykuły
i studia),
Paris P.O.L. 2008