opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE
opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE
opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
331 EPISTOLAE 3322—3323 332<br />
rarem. Ac me tum profecto vecordem et moi ipsius<br />
obUtum esse oportuissçt, nisi affectas essema erumnis<br />
vestris et quidquid in me est, quanfculumcunque<br />
sit, vobis obtulissem. Quod tamea eo modo facere<br />
mihi tunc in animo non erat, nisi me illae Varennii<br />
literae impuUssent. Nunc si quid a me in eo<br />
peccatum est, vehement! erga vos studio meo tribuite<br />
et condonate. Modum, fateor, excedere potui.<br />
Bed in eo peccare quam Sunoçyoç esse aut officio<br />
meo déesse malo. Nee enim (Deo gratia) tarn male<br />
istic suceessit labori meo, ut me eius pigere possit,<br />
nee tarn male excipior ut me protinus taedere huius<br />
loci debeat. Quanto operis coepti conservandi<br />
studio tenear, turn literae ad vos meae, si bene<br />
earum memini, tum etiam res ipsa satis testantur.<br />
Non sollicitatus sum ab uxore, ut suspicamini. Nihil<br />
enim aliud scripsit quam vos magnis premi laboribus,<br />
magnam tunc apud vos pastorum fuisse penuriam.<br />
Id certe, quod aliorum Uteris consentaneum<br />
esset, me etiam commovit. Sed de reditu nullum<br />
yerbum. An aliquid effutiit nescio: nee me eius<br />
culpam, si quam admisit, sustinere aequum est. Sic<br />
autem pauca eius verba accepi, non quasi reditus<br />
mei desiderio, sed ecclesiae cui debitor sum studio<br />
teneretur. Postea aliis Uteris me bono et securo<br />
animo esse iussit, quod <strong>omnia</strong> apud vos belle haberent.<br />
Posteaquam his curis exagitatus ad iudicium<br />
vestrum retuli quid mihi agendum censeretis, promptum<br />
hunc affectum meum levitatis loco a vobis<br />
duci, atque etiam caUiditatis perstringi, quasi semper<br />
vacuum mihi apud vos locum esse voluerim,<br />
ac dedita <strong>opera</strong> vos tenuerim suspensos, mihi profecto<br />
molestissimum atque acerbissimum fuit. Rara,<br />
ut arbitror, levitatis argumenta in me deprehendistis.<br />
A calUdis et vafris consiliis semper aUenus<br />
fui. Quid me suspensum tenuerit non ignorastis.<br />
Ne propterea suspensi essetis, aut propter incommoda<br />
mea ministerio suo careret ecclesia, aperte<br />
rogavi. Effeci quoque ut seniores nostri, qui fuerant<br />
tardiores, ad vos scriberent, ut quid de me<br />
statuissent intelligeretis. Literas eorum non legi,<br />
eummam tantum audivi. Hic si sinistrae <strong>quae</strong>dam<br />
inüciuntur suspiciones atque in deteriorem partem<br />
<strong>omnia</strong> mea et dicta et facta accipiuntur, ego nihilominus<br />
culpa vaco. Ne tarnen Us adversum me locum<br />
detis obnixe vos rogatos velim, atque ut in<br />
posterum caritatis nomine, <strong>quae</strong> suspiciosa non est,<br />
menus de me iudicetis. TJnum animadverto vos<br />
existimasse, quum responderem Varennii Uteris, me<br />
vestras ad 5 Id. Octob. datas 4 ) acoepisse. At multo<br />
post tempore ad nos redüt tabellarius. Literae vero<br />
<strong>quae</strong> inter sarcinas suas condiderat propter pericula<br />
viarum, <strong>quae</strong> turn maxima erant in Gallia, mihi<br />
4) Tales non exstant, sed fartasse scribere valuer at: ad<br />
5 Non. (JV. 3257).<br />
5) Non reperimw.<br />
sub finem Novembris redditae sunt. lis decimo fere<br />
post die respondi. s ) Conferte responsum meum<br />
cum superioribus Uteris, atque ex eo quis mihi<br />
fuerit ac sit animus cognoscite. Amorem vestrum<br />
erga me quod prolixe testamini, maximam hàbeo<br />
gratiam. De eo nequidquam dubitavi, neque existimo<br />
vos me illinc a vobis relegatum aut in insulam<br />
deportatum voluisse. Ego vicissim <strong>opera</strong>m dabo<br />
ut in amore respondeam, nee vestrae quantum vis<br />
acerbae obiurgationes me a vobis abaUenare poterunt,<br />
aut efneere ut obliviscar officii mei. Sic in<br />
vos defixus est animus meus, ut mihi interdum hie<br />
esse non videar. Ac quamvis vestrae consuetudinis<br />
suavissimae recordatio me torquere possit, tarnen ex<br />
ea maximam consolationem capio ob fiduciam amoris<br />
vestri. Ea vero ne minui possit, <strong>quae</strong>so atque<br />
obtestor ne in me iam satis afnictum, nee male de<br />
vobis meritum, tarn duri atque austeri sitis. Hie<br />
satis habeo molestiarum. Satis etiam aerumnae<br />
vestrae mihi attulerunt moororis. Quod si mihi<br />
maior inde tristitia oritur, unde consolationem exspectavi,<br />
non deficiam tarnen, mihique Dominum<br />
adfuturum esse confido. Multa nunc me male habent<br />
quibus me Uberatum putabam, quum illas quibus<br />
offensi estis literas dedi. Sed de Us scribere<br />
nunc nihil attinet, ne vobis molestus sim, praesertim<br />
quum tarn longo itineris intervallo mihi opem ferre<br />
non possitis. De Us post exitum, si quern dederit<br />
Dominus, ad vos scribere, aut rebus desperatis consilium<br />
vestrum sequi malo. Yalete, optimi fratres.<br />
Dominus vos quam diutissime incolumes conservet<br />
ecclesiae suae. Londini 21. Ian. 1561.<br />
Vestri observantissimus<br />
Nicolaus Gallasius.<br />
3323.<br />
BEZA BULLINGERO.<br />
Eelatio rerum GaUicarum ab excessu regis Francisco<br />
II.<br />
(Ex autographo Cod. Genev. 118, fol. 8. — Edidit Baum.<br />
T. II. App. p. 17.)<br />
Beversus e GalUa et verae meae patriae singulari<br />
Dei beneficio restitutus scripsi ad te satis prolixe<br />
de tota mea profectione, et quis tum esset Gal-<br />
Uoarum ecclesiarum status. Neque dubito quin tibi<br />
redditae sint meae Uterae, utpote quas Lynero
Change language