opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE

93 1560 MAI. ' 94
ex evanidis quae terrenos homines in se conciliant,
sed eiusdem aeternae haereditatis spes et saori muneris
sooietas nos coniunxit. Eo autem iucundior
est ea qua me prosequeris benevolentia, quod inde
colligo puram et genuinam Christi doctrinam a
nobis uno consensu praedicari. Neque enim ignoras
quam multis, qui tarnen superbe se iactant
evangelii praecones, odiosum sit nomen meum, non
alia de causa nisi quod dum theatri favorem et inanes
plausus aucupantur, exstinotum et perditum
yellent quidquid putant suae ambitioni obstare.
Ego vero ex omnium memoria deleri facile patiar,
modo ne intereat laborum fructus, quos in ecclesiae
utilitatem sincero rectoque studio hactenus impendi:
a quo fine, qui mihi semper fuit propositus, ut tantillum
deflectam, nulla efficiet ingratitudo vel pravitas.
Mihi tarnen interea non vulgari solatio*
piorum erga me amor et mutuus in aoctrina consensus.
Quia mactationi quotidie destinamur, urbem
hanc et eoclesiam tuis precibus commendo, vicissim
autem Deum precabor ut te gubernet suo spiritu,
virtute sustineat, praesidio tueatur. Vale, eximie
vir et ex animo colende frater. Genevae 6. Calendas
Iunii 1560.
Ioannes Calvinus tuus.
3304.
BULLINGERFS CALVINO.
Mdanchthonis nuntiat obitum et Lasei, Ochmum
mox seguuturum praesagit. Poloniam Stancari doctrima
tûrbatam commémorent. Pericula Genevensüms
a GaUo imminentia timet.
(Ex autographo Cod. Geney. 114, fol. 77, quooum contulimns
exemplar Tnrretini in Cod. lila, fol. 214, Bernense Epp. VI.
852 et Simleri Vol. 97.)
Olarissimo viro D. Ioanni Oalvino fido Generensis
ecclesiae pastori domino et fratri colendissimo suo.
S. Aocepi tuas, ') colendissime domine et frater
carissime, et legi libens. Nolo autem te dubitare
quidquam de stabili nostra consensione et fraternitate.
Dominus confirmet in omnibus ministris ecclesiae
suae concordiam et amorem, et dissipât simultates
et odia.
Migravit ad Dominum PhiUppus noster 19.
8204.1) N. 3197.
Aprilis. 2 ) Ante hune Ianuarii 8. obdormivit in
Domino Lascus noster. 3 ) Sequetur illos hisce diebus,
nisi fallor, ipse noster Bernardinus.*) Quando
vero sequemur illos et nos, Domine?
Intelligo ex scriptis nobilis huius quid fiat in
Polonicis ecclesiis. Stancarus conturbat illas. 6 )
Nos approbamus confessionem polonicorum ministrorum,
improbamus Stancari doctrinam de mediatore
secundum humanam duntaxat naturam. Asserimus
Ohristum secundum utramque naturam esse nostrum
mediatorem : actiones enim Christi ad personam referri,
in qua quum sint naturae duae impermixtae,
sunt tarnen rursus indivisae. Effecerunt plures illae
literae in Poloniam soribendae et scriptum commune
de Mediatore exarandum, quod breyior sim in his.
Solliciti sumus valde de salute vestra. Multa
enim hic dicunt de periculis imminentibus vobis a
rege Gallorum et Allobroge. Speramus Dominum
non defuturum vobis. Id quod communibus et
iugibus ab ipso precibus contendimus. Non inutüem
operam navabis si diligenter ad nos scribi
subinde curaveris et res vestras et gallicas. Proderit
enim et nobis et vobis qui fratres sumus, si
commune periculum et quod fiat non nesciamus.
Saluta fratres in Domino omnes. Salutant te nostri
omnes et mei inprimis. Iterum iterumque vale.
Tiguri 27. Maii anno Domini 1560.
3205.
Bullingerus tuus.
CALVINUS BLAURERO.
Paucis refert tumultum Ambosianum.
(Ex autographo Cod. Sangall. 37. Epp. VIII. fol. 320 nbi tarnen
sola inscriptio et aubsoriptio Calvini mann. Exstat praeterea
in Bibl. OÏT. Turio. P. 43. olim Epp. VIII. foL 436 et
ap. Simlerum Vol. 97 qui se ex Arebivis deaoripsisse dioit nbi
nos qnidem earn non vidimus. Edidit Beza Gen. p. 230,
Laus. p. 482, Hanov. p. 540, Chonet p. 313, Amst. p. 143.
Pressai p. 582. Versio gall. Berol. p. 333.)
Praestantissimo viro et eximio Christi ministro D.
Ambrosio Blaurero Witodurensis ecclesiae fidelissimo
pastori singulari amico et symmystae inprimis observando.
2) Schmidt, Mel. p. 661 cf. N. 3193.
3) N. 3168.
4) imo convaluit.
5) Baec referenda videntur ad synodum Pinceoviae «t.
Nov. celebratam, ubi cum Stancaro acriter diseeptatum est.
(Lubien. p. 148; Salig II. 629.)