opera quae supersünt omnia. - ARCHIVE OUVERTE UNIGE

537 1561 IUL. * 588
spe te quoque sustentari propter invictam in omnium
piorum Galliae cordibus alacritatem et inexpugnabilem
constantiam supra modum gaudemus.
Praestat sane non raro persequutionum procellis
iactari ecclesias, quam perpétua frui pacis tranquillitate:
quae scimus quantum saepe muïtis otfecerit
qui in alto otio plus satis securi mox de spinosis
ac nunquam finiendis quaestionibus velut in umbra
aeriter disputare ao digladiari coopérant, et pertaesi
ohristianae simplicitatis et veritatis doctrinae suarum
argutiarum et opinionem innumera portenta in
scripturas sanctas intulerunt, quibus longe maius
damnum quam crudelissimi tyranni exquisitis suis
suppliciis dederunt. Quod malum hodie quoque
hoe noxiosius grassari videmus quo sunt huius nostri
saeouli praeclariora multa et praestantissima, interim
autem ambitioaa ruultum, ac proinde quoque
ultra modum pervicacia, denique ad lites et contentiones
velut nata ingénia, quae tantum non totum
christianum orbem sua intempérie et rixandi libidine
eonturban£, veterum orthodoxorum iam inde
ab initio indubitata, quippe scripturis Sanctis communita,
confessa convellentes ac de novo in dubium
revocantes, ac sua horum loco placita tanquam oracula
magna autoritate, hoc est, exsecranda temeritate,
omnibus qui christiani esse velint obtrudentes,
ut multi hodie boni ac pii homines feliciores se futuros
fuisse serio existiment, si mox renascente
Christi evangelio et simplici huius facie tyrannorum
excarnificationes ad mortem usque sustinuissent,
quam nunc, 2 ) quando tot male feriati homines nil
aliud quam alios super alios indissolubiles quaestionum
nodos nectunt et plures subinde in scripturis
labyrinthos, s ) unde nullus exitus sit, aedificant,
quibus sic animis angantur et excrucientur, ut eos
tantum non despondeant. Cuius mali et miseri
autores sunt etiam nonnulli ex iis qui caeteris magis
pii et eruditiores saniorisque consilii esse videbantur:
inter quos vel praecipuus est Io. Brentius,
de quo tu recte sane iudicas, nee quisquam puto
est cui paulo hie vir notior sit, qui non ex animo
doleat tarn bonum tamque eruditum virum sic esse
quorundam blanditiis et malis artibus delusum ac
dementatum, ut tarn malae et ab omnium veterum
orthodoxorum sententia abhorrentis causae patrocinium
tanta nominis et famae suae iactura susciperet:
quem utinam Dominus quam primum suo spiritu
ductore in viam revocet.
Pro tua ad me scripta de Iudaeis ferendis aut
non ferendis sententia 4 ) gratiam tibi maximam ha-
2) supple: suit.
3) Heu, utinam ipse non talem phrasium labyrinthum
aedificasset !
4) Calvim consilium de Iudaeis non ewstat. Caeterum
cf. N. 3371.
beo, neo minorem quod de libris tuis Tel recens
natis, vel dudum quidem editis sed iam locupletatis,
deinde etiam quos adhuc magno studio et labore
parturis, diligenter me fecisti certiorem. Nam de
praelectionibus tuis in minores omnes prophetas
(exoipio eas quae in Hoseam ante hoc triennium
prodierunt) 5 ) nihil haotenus a quoquam accepi.
Quare nunc eas afferri mihi per hunc Lineri nostri
fratrem omnino curavi. Quemadmodum nuper in
Isaiam et Acta eruditissimos incomparabUesque
commentarios tuos 6 ) ab illo accepimus, nunc impatienti
desiderio tuos in Danielem enarrationes et
Mosis harmoniam 7 ) exspeotantes. Satur certe fieri
tuorum scriptorum nunquam potero, ita singulari
quodam genio non solide docta solum et luculenta
sed amabilia quoque et suaviter afficientia mihi
(quidquid aliis sint) omnibus modis videntur. Dominus
Iesus Christus tantisper imbecille hoc corpusculum
tuum et animum plane magnum magnaque
meditantem spiritu sancto suo corroboret vegetet
ac conservet, donee quod hoc ipso hortante iam
dudum pie coepisti eo itidem fortunante féliciter
perficias, hoc est, divinae scripturae libros, hoc spiritu
autore scriptos, hoc quoque dictante divinis
tuis explicationibus christianae doctrinae studiosis
incredibiliter profuturis ad unum omnes illustres.
Bene vale, mi frater, mi anime, semper mihi
in visceribus Christi praeter omnes alios arotissime
complectende ac unice venerande. Commendo vero
tibi, quod semper soleo, hanc meam tot annorum
aetatem quot divinus psaltes totam hominis vitam
terminât, quo dissolutionis meae impendentem iamiam
diem cum tranquillae constantiae gaudio securus
exspectem, inque pace mature cum illis colligar
qui in Domino obdormierunt, in quo iterum et
aeternum vale. Vitoduri 6. Iulii anno 1561.
Tuus ab animo si quisquam
Ambr. Bl.
3431.
BLAURERUS CALVINO.
Prqponit quaestionem an coma sumenda sit administrante
ministro qui de ea aliter sentit ac qui
mensae accedit.
ô) In Hoseam 1557. in Buodecim Febr. 1559 (N. 3014).
6) Isaias iterum editus a. 1559. Acta a. 1552 et iterum
1560. 7) Daniel hoc ipso anno 1561 prodiit, Genesis sola
iam a. 1554, Pentateuchus totus a. 1559.