Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 85 -
hing dat aan den voorsteven van de raakprauw. Daarna werd de kop
begraven totdat de weeke deelen vergaan waren en dan hing men den
schedel in de voorgalerij van het huis of de roem seram op 1 ).
Als regel zonderden de snellers zich vóór het begraven met hunne
koppen in kamertjes af, plaatsten ze op schotels en wachtten in 't donker
af of wellicht een der koppen zou spreken. Meende een hunner, dat zijn
kop geluid gaf, dan wierp hij zich op tot moon, die met behulp van
dezen kop als medium voorspellingen kon doen.
Thans nog wordt deze proef meermalen genomen met hoofden van
personen, die door een ongeluk zijn omgekomen.
Voor zoover mij bekend, werd alleen gesneld op raaktochten. In
andere gevallen bijv. bij doodslag in een twist, liet men het lijk eenvoudig
liggen.
De voorstellingen der verschillende stammen omtrent den band van
de ziel met het stoffelijk overschot loopen zeer uiteen. Sommigen gelooven,
dat bij personen, die door een ongeluk omgekomen zijn, alleen de
nien in den schedel huist én dat de roer naar het zielenland trekt of
rond blijft zwerven zonder ergens rust te vinden, omdat hij zich steeds
voelt aangetrokken tot de andere zielehelft. Anderen daarentegen meenen,
dat de geheele ziel van dergelijke personen aan den schedel gebonden
blijft en de slaaf wordt van den bezitter daarvan.
Manoin geloof. Met het zelfstandige leven, dat de ziel in den slaap
buiten het lichaam leidt, hangt het geloof aan manoïn's samen. Een
manoïn is een mensch, die het vermogen heeft zijne ziel in den slaap
bewust het lichaam te doen verlaten, speciaal met het doel om kwaad
te doen. In tal van gevallen schijnt het zelfs niet noodzakelijk, dat ziel
en lichaam van elkaar scheiden, maar trekt dit soort mensch in zijn
geheel er op uit om aan zijn manoïnlusten bot te vieren. Ook kunnen
de uit het lichaam getreden manoïn's de gedaante van verschillende
dieren als slangen, honden, varkens enz. aannemen.
Optreden tegenover manoïn's. Zoo ingeworteld is het geloof aan
manoïn's, dat vele moordzaken hun oorsprong er in vinden. Sterft
iemand plotseling, dan denkt men allereerst aan een manoïn en gaat
men wichelen om daaromtrent te worden ingelicht.
De persoon, die van manoïnschap verdacht wordt, is gewoonlijk
verloren. Loopt iemand veel alleen, voelt hij in het geheel geen vrees
voor de geesten van voorouders of voor faknik's 2 ) en inarboor's, 2 )
dan is dit vaak voldoende om het vermoeden, dat hij manoïn is, te doen
ontstaan. Bemerkt men, dat iemand tijdens het eten 's avonds op slinksche
wijze voedsel of tabak buiten het huis werpt, dan zal men hem
1 ). Zie de noot op blz. 34. E. B.
2 ). Booze geesten.