Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 77 -
treft men er weinig versieringen op aan. Tegen vuurwapenen geven
de schilden geen dekking.
Hindernissen. Veelvuldig maken de Biakkers gebruik van randjoes;
over het algemeen waren deze ± 10 c.M. lang. Zij doorboorden
schoenzolen niet, wel een hoogst enkele maal het zeildoek van de schoenen
ter hoogte van de wreef; dwangarbeiders en Papoesche gidsen
liepen echter herhaaldelijk verwondingen op. Gewoonlijk zijn de randjoes
vlak achter een omgevallen boomstam van ± 20 c.M. dikte geplaatst.
Men stapt dan over zoo'n stam heen, ziet ze natuurlijk niet en
trapt er in.
Buikrandjoes komen een enkele maal voor, nabij de omheining van
tuinen. Zij zijn echter niet voor menschen bestemd, maar dienen uitsluitend
tot het afweren van wilde varkens 1 ).
Verhakkingen worden vaak aangelegd. Meermalen waren voetpaden
door verhakkingen van ± 50 à 100 M. breedte versperd. Men
raakt daardoor wel eens den weg kwijt, vooral als de verhakking nabij
een terrein voor de varkensjacht 2 ) is aangelegd. Het kwam voor, dat
men dan 1 à 2 uur naar het pad moest zoeken. Meestal worden in en
om de verhakking randjoes geplant.
C. EEREDIENST.
§ 1. INLEIDING.
Evenals ieder volk, dat betrekkelijk weinig met vreemdelingen in
aanraking is gekomen, is de Biakker terughoudend bij de pogingen om
tot zijn godsdienstig leven door te dringen.
Eerst na een vrij langdurige aanraking gelukt het een tipje op te
lichten van den sluier, die hun zieleleven bedekt. Meer dan het resultaat
l ). Zie Hoofdstuk III § 2.
2 ). Zie Hoofdstuk III § 2.