Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 25 -
do, waar de menschen in 't algemeen kleiner zijn, treft men veel het z.g.
semietische type. Ook ziet men hier mensehen met golvend haar, niet
kroes uitstaand. Zuigelingen vertoonen in Kiamdori vaak een zeer geprononceerd
Mongoolsch type, dat op lateren leeftijd vermindert. Meermalen
werd bij kinderen de mongolenvlek waargenomen, ook de mongolenoogplooi
is hier te vinden, o.a. bij het tegenwoordige kamponghoofd.
Vermoedelijk heeft hier een zeer intensieve vermenging met
vreemde (Sangireesche, Menadoneesche?) elementen plaats gehad.
Te Sowek en op de Padaido-eilanden vindt men meer het eerst
beschreven type, dat echter gemiddeld iets kleiner is.
Karakter. Een eenigszins juiste beschrijving van het volkskarakter
is moeilijk te geven, omdat de afwijkingen soms zeer groot zijn bij
de individuen.
De Biakkers hebben bij de oude ontdekkingsreizigers in zeer kwaden
reuk gestaan. Jacob Weyland doopte de Padaido-groep „Verraderseilanden",
terwijl ook latere reizigers, bijv. von Rosenberg, zich vrij
ongunstig over hunne wildheid uitlieten 1 ). Over het algemeen valt dit
echter erg mede, integendeel schijnen zij wel vatbaar voor beschaving
te zijn en in dit opzicht zeer gunstig af te steken bij andere stammen
van N. Guinee.
1 ). De oudresident F. S. A. de Clercq schreef indertijd het volgende: Persoonlijk
heb ik overal de meeste hulpvaardigheid ondervonden. Wel gebeurde het
herhaaldelijk, dat bij nadering van het stoomschip vrouwen en kinderen naar
het bosch vluchtten en ook de prauwen zich achter rotsen verscholen, zoodat
de tolk en loods aan boord om het hardst schreeuwden en met matten
wuifden ten teeken, dat zij gerust nabij konden komen; maar voor er aanraking
volgde ging er soms een paar uren heen, en dit vooral op Sowek
en Wiak, welker bewoners als woest en onhandelbaar beschreven worden.
Was eenmaal de vrees overwonnen, dan kwamen zij in groot getal opzetten
en vergezelden ons gaarne naar den wal, en verder:
Ik hel er daardoor sterk toe over om klachten van andere reizigers over
den wilden aard der Papoea's toe te schrijven, òf aan onvoldoend onderzoek,
òf aan een zekere zucht om tegen beter weten in het verblijf onder die zoogenaamde
kannibalen zoo afgrijselijk mogelijk voor te stellen.
Een niet-inboorling kan zich dan ook in Nieuw-Guinea en meer bijzonder
onder de Noemforen vrijelijk bewegen, als hij slechts zorgt voor de noodige
tolken om zich verstaanbaar te maken, willekeurige handelingen nalaat, zich
niet opwindt bij ondervonden teleurstelling en vooral zich onthoudt van inmenging
in hangende geschillen
De West-en Noordkust van Nederl. Nieuw-Guinea. Tijdschrift Kon Aard.
Genootsch. Tweede Serie, Deel X, 1893, blz. 622 en 623. E. B.