Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 71 -
die weer gedekt worden door hun eigen man; tenslotte wordt de marschorde
gesloten door een achterspits van kobor's ¹). Op de ladangs
werken de vrouwen steeds onder dekking der mannen in ploegen
van ± 20 personen. Men vermijdt daarbij zooveel mogelijk den
boschrand. Heeft men voldoende veldvruchten verzameld, dan keert men
huiswaarts. Voor het vernielen der ladang is men niet bang, daar het
niet moeilijk zou vallen als represaille de ladang der tegenpartij te
vernielen. Het is duidelijk, dat een dergelijke toestand niet lang kan
blijven bestaan. De eene partij daagt dan den tegenstander uit door bij
eb met alle weerbare mannen op het droog gevallen strand te verschijnen
en zich in één gelid op te stellen. De wederpartij stelt zich dan op pijlschotafstand
daarvan eveneens in één rij op en nu bepijlt men elkaar.
Wordt er iemand getroffen, dan roept men mantere-re-re-re, waarna
de verliezende partij een 100 tal passen in den snelsten gang teruggaat.
Dan maakt men weer front en wordt weer over en weer gepijld. Is het
aantal dooden en gewonden aan beide zijden gelijk, dan worden weder
marim's afgezonden. Beide partijen betalen daarna ± 20 tjelopen's
over en weer en daarmede is de zaak uit.
De wijze van oorlogvoeren tegen vreemdelingen heeft haar karakter
ontleend aan de geschiedenis.
Hongitochten. De oudste niet-Papoesche vreemdelingen, die als
vijand tegen de Biakkers optraden, waren wellicht de Tidoreesche
hongi's.
Zeer zeker zijn de Tidoreezen na het jaar 1500 het meest met dit
volk in aanraking geweest (zie Hoofdstuk II D § 1). De Biaksche handelsartikelen
bestonden in dien tijd uitsluitend uit slaven en schildpad,
in deze artikelen werd ook de som (schatting) opgebracht.
Zoodra de Tidoreesche hongi een dorp had onderworpen, werden
daaraan onmiddellijk de volgende verplichtingen 2 ) opgelegd:
1e. Geen ander volk mocht met de kampong handel drijven.
2e. Het dorp was verplicht een schatting op te brengen, teneinde zich
te vrijwaren tegen molestatie van de zijde der hongi's.
3e. Een dorp dat de som opbracht, was verplicht de hongi van voedsel
en drinkwater te voorzien en zich daarna er bij aan te sluiten.
Uit deze politieke gedragslijn ontwikkelden zich de hongitochten
der V. O. C.
1
). Ongehuwde jonge mannen, die de inwijding hebben ondergaan. Zie Hoofdstuk
II C § 4.
2
). Dit waren de zoogenaamde s o l o l o l s, wier beteekenis op West-Nieuw-Guinea,
het eerste door Johannes Keyts in 1678 werd begrepen (Haga, Nederl. Nieuw-
Guinea en de Papoesche eilanden. Batavia, 1884, Deel I, bldz. 103 en 104).