Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 3 -
Tg. Orimbori of Imbrisbari, vermoedelijk de „Kaap de Goede Hoop'"
van Schouten en Lemaire. De kamhoogte varieert van ± 200 M. aan de
einden tot ± 360 M. in het midden. Deze keten eindigt ongeveer bij het
midden van het eiland plotseling. Een voorzetting der anticlinale is
vermoedelijk te vinden in de basis van de koraalformatie's die de eilanden
Amdibori en Ineki vormen.
De O. keten is langer dan de eerste en ten opzichte daarvan eenigszins
naar het Z.O. verschoven; de kam verheft zich in het midden tot
± 780 M., de uiteinden vallen eveneens van een hoogte van ± 200 M.
steil naar zee af.
Naar het tusschen de ketens gelegen lengtedal, waarvan het grootste
deel wordt ingenomen door de diep het land indringende baaienreeks
Seroeni, Oebebori en Odondibroeri, hellen de ketens meestal steil
af. De O. oever der baaien vertoont slechts op enkele plaatsen een smalle
vlakke kuststrook, uit alluviale elementen opgebouwd, de W. oever is
in het Z. deel geheel vlak.
Langs de N. zijde van de O. keten werd een breukvlak waargenomen,
waarlangs een groot deel van het terrein in het N. van het eiland
omlaag gezakt is. De spronghoogte neemt van het Z.O. naar het N.W. af. .
De hoogste deelen van de O. keten bestaan uit een harde kalksteen,
die op verscheidene plaatsen gedolomitiseerd is. Dit terreindeel vormt
daardoor een aaneenschakeling van steile wanden en scherpe kammen,
die het bijna onbegaanbaar maken.
In de lagere gedeelten, alsmede in de geheele W. keten komen
geelgrijze en grijze zandsteenlagen, afgewisseld met klei- en mergellagen
aan den dag, welke terreinen in hoofdzaak zacht golvende vormen
vertoonen. . ,
De dagzoomen der zandsteenlagen, die aan de erosie meer weerstand
bieden, vormen hier en daar ruggen van 5 tot 10 M. hoogte.
Tusschen Mariaidori en Adeni aan de Z.W. kust en van Aminweri
tot bij Mamenai aan de O. kust komt aan den voet van het gebergte
een schiefersoort te voorschijn. Het is een fijnkorrelig gesteente, waarin
talrijke kwartsadertjes voorkomen en waarop discordant de zandsteenlagen
liggen. . . .
De N. voet van het gebergte wordt van Kiamdori af tot aan de
Sorendidori gevormd door een strook gelen zandsteen, een zeer fijnkorrelig,
kalkhoudend gesteente, dat in het algemeen weinig water doorlaat.
Waar de afstrooming van het neerslagwater niet snel kan plaats
vinden, b.v. in de lagere gedeelten van de vallei der Wafordori, ontstaan
derhalve drassige plekken en poelen. Aan den benedenloop van deze
rivier vindt men dan ook groote sagoemoerassen.
Het rivierstelsel is geheel in overeenstemming met den bouw van
het gebergte. Van beide ketens vloeit het water af in eene richting, welke
in het algemeen loodrecht op de strekking dier ketens staat; in het