Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 129 -
men zich vaak op het standpunt stelt, dat een Christen eigenlijk te
hoog staat voor handenarbeid. Het sterkste treft men dat in de streken
aan, waar het Christendom het langst heeft bestaan. Bureauwerk en
klerkenarbeid is het ideaal van iederen Ambonees. Men schaamt zich
om met handenarbeid eens eerlijk stuk brood te verdienen, omdat men
dit als een soort degradatie beschouwt.
Onderwijs in smeden, prauwmaken, timmeren, het visscherijbedrijf,
den landbouw enz., naar gelang een of meer dezer vakken in verband met
den aanleg der bevolking en locale omstandigheden daarvoor in aanmerking
komen, lijkt mij naast het godsdienstonderwijs, en een beetje lezen.
schrijven en rekenen, de aangewezen weg tot ontwikkeling van het volk.
De meeste dorpen specialiseeren zich thans reeds in bepaalde industrieën,
zoodat dit systeem op Biak en ook elders in de Geelvinksbaai
hoogstwaarschijnlijk kan worden toegepast. Ik geloof, dat ook enkele
zendelingen deze meening huldigen, maar men schijnt door gebrek aan
de noodige fondsen er niet toe over te kunnen gaan. Evenals op Halmahera
zou het misschien aanbeveling verdienen door het aanleggen van
klapperplantsoenen in de meerdere kosten van dit nieuwe onderwijssysteem
te voorzien.
Houding tegenover het onderwijs. De meeste Biaksche ouders zien
het nut van scholen niet in. Alleen in de handeldrijvende landstreken
Korrido en Sowek zendt men de kinderen naar school, omdat men begrijpt
dat kennis van Maleisch bij den handel op Japen de kinderen
te pas kan komen. Aan deze taal diende dan ook meer plaats bij het
onderwijs te worden ingeruimd; de kennis er van zal veel bijdragen tot
de emancipeering van den Papoea. Nu zal men in rechtszaken den tolk
bewerken, teneinde te voorkomen dat men ongelijk krijgt; wordt het
Maleisch meer algemeen bekend dan zal zulks niet meer mogelijk zijn.
Het werk der zending. In 1863 kwamen de zendelingen J. L. VAN
HASSELT, KLAASSEN en OTTERSPOOR te Manokwari, terwijl de heeren
GEISSLER en JAESRI zich in die buurt reeds sedert 1855 en 1862
bevonden 1 ). Zij ontvingen een subsidie van ƒ 1000.— 's jaars.
Toen in 1866 de zendelingen MOSCHE, RUDOLPH en CARL BEYER het
verzoek deden, naar Nieuw Guinee te gaan, werden zij voor 's Lands
rekening overgevoerd.
De zending was in dien tijd feitelijk de eenige schakel tusschen het
Gouvernement en de bevolking. Menigmaal heeft zij haar tusschenkomst
verleend tot het loskoopen van schipbreukelingen. Zoo hadden
de overgeblevenen der bemanning van de Bremer brik „Minna"in 1868
hunne redding aan Geissler te danken. In 1870 werd van 38 schipbreukelingen,
lieden van Sjauw, de invrijheidstelling door de zendelingen
¹). Ottow was intusschen gestorven.