Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 118 -
naar zoo'n korwar lokt, is mij niet met zekerheid bekend. De berichten
daaromtrent waren zoo verward, doordat men opzettelijk loog, dat het
beter is ze niet te vermelden. Wel wordt overal een feest gegeven als
men den geest van den doode voor het eerst in den korwar lokt. Dit
feest heeft soms plaats, wanneer de beenderen van den doode worden
opgegraven en in een abai (knekelhuisje) worden geplaatst. Elders
wordt dit feest eerst gegeven bij het afsluiten van den lichten rouwtijd.
Dit laatste is het meest gebruikelijk, daar men gelegenheid moet hebben,
om het voedsel, dat daarvoor benoodigd is, te verzamelen. In ieder dorp
zijn de rouwgebruiken weer anders, zoodat er geen overal geldende
regels schijnen te bestaan.
De abai's werden oorspronkelijk van ijzerhout gemaakt. Later
gebruikte men zachtere houtsoorten. Bij de stamgroep Sapori worden
de beenderen in een eigenaardige abai geborgen die men den naam van
ai be geeft en waarvan het boveneinde in den vorm van een korwar
uitgesneden is.
Het zielenland. De Biakker gelooft, dat de ziel zich na den dood
niet dadelijk naar het nieuwe verblijf begeeft. Zoolang het lijk nog
kwalijk riekt, blijft zij om het huis zwerven en moet men al het mogelijke
doen, om haar toorn niet op te wekken. Eerst als de beenderen worden
opgegraven en in een abai zijn gedaan, vangt de ziel de reis naar het
zielenland aan. Sommigen zeggen dat dit land ergens onder den bodem
van de Soren Mbroer (de Stille Oceaan) ligt. Anderen meenen weer
dat de ziel eerst naar Meos Bepondi reist en daar door een bamboestoel
naar de onderwereld gaat.
In het algemeen gelooft men echter aan een soort hemel, de inaiboei,
ook wel soroeka genoemd. Men stelt zich den hemel voor als een land, in
wezen niet al te zeer afwijkende van deze aarde. Alleen heeft men er
nooit gebrek aan voedsel. Het is er heerlijk warm, men heeft er steeds
zonneschijn en nooit overmatig veel regen 1 ). Er is overvloed van visch
en men Vindt er de mooiste jachtterreinen, die men zich denken kan.
De klapperboomen hebben een heel korten stam, zoodat men niet in de
boomen behoeft te klimmen om de vruchten te plukken.
Kortom de Papoea heeft er al wat hij zich maar wenschen kan.
De reis naar het zielenland is echter niet zonder gevaren. Men moet ver
weg trekken, over de zee in een prauw. En op zee waakt Insoroebki,
de maan, en een ieder, die in een prauw zonder vlaggen voorbij komt,
wordt met prauw en al in den grond geboord. Daarom treft men ook
bijna steeds op het graf twee vlaggen aan die rood, wit en blauw zijn
gekleurd. Voor de poort van inaiboei gekomen, moet men nog eens een
1 ). Waarschijnlijk is dit de reden waarom de Biakker aan regen met zonneschijn
den naam van rip korwar geeft.