Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 123 -
daarmee naar een maagd gooit, zal zij zwanger worden. Tot nu toe heeft
nooit een vrouw naar je omgekeken, maar als het vaderschap je ten deel
valt, zal de moeder van het kind je wel volgen. Je bent al oud en bovendien
zoo walgelijk leelijk, dat er geen vrouw is, die je ooit tot man zou
willen hebben".
Manamakerdi had aandachtig geluisterd naar de belofte die
Koeméseri had gedaan en toen hij uit had gesproken, stak de grijsaard
met een kalm verachtelijk gebaar zwijgend zijn hand uit, nam de
marisbon in ontvangst, maar liet Koeniéseri niet los. In
doodangst riep deze toen: Och Manarmakerdi, ik smeek je laat mij nu
los. Hier heb je dan nog een stukje hout. Alles wat je wenscht behoef
je maar in het zand te teekenen en dadelijk zal het tot je beschikking
klaar staan. Maar houdt mij nu niet langer vast, dat is alles wat ik
geven kan".
Met een gemelijken grauw streek de grijsaard het hout op en liet
daarna Koeméseri los, die zich spoedde om weg te komen.
Manamakerdi echter klom kalm in zijn klapperboom, haalde de
sogaweerkokkers, voor zoover zij nog vol waren, uit de boomen en liep
langs het strand naar zijn woning terug.
Onderweg zag hij een mooie jonge maagd Insoraki geheeten, in
zee baden.
Manarmakerdi bedacht zich geen oogenblik en dadelijk besloot hij
de kracht van zijn marisbon te beproeven. Hij wierp dus de vrucht naar
het badende meisje toe, maar tot zijn niet geringe ergernis gooide hij
mis. Doch ziet, uit eigen beweging bewoog zich de vrucht in de richting
van het badende meisje en nestelde zich tusschen haar borsten.
Verbaasd hierover wierp het meisje de vrucht weg, maar telkens
kwam deze uit eigen beweging weer naar dezelfde plaats terug. Ongerust
geworden door het vreemde geval, verliet het meisje de zee. Ook
Manarmakerdi had alles zien gebeuren en met een genoegelijken grijns
' stapte de oude naar huis, overtuigd dat Koeméseri hem niet had
bedrogen.
Niet lang daarna werd Insoraki zwanger en binnen zeer korten.
tijd was de vrucht voldragen, zoodat zij weldra van een jongen beviel,
een wonderkind, dat al dadelijk bij de geboorte kon spreken en Konori
werd genoemd.
Intusschen waren de ouders van het meisje in het geheel niet over
het geval te spreken en ondervroegen haar. Zij bezwoer bij hoog en laag
dat zij niet wist wie de vader 'van het kind was. De kleine Konori
groeide zeer snel op, en daar hij alle teekenen droeg van een wonderkind,
besloot de vader van Insoraki eens te probeeren of het kind zijn eigen
vader misschien zou kunnen aanwijzen. Hij organiseerde dus een groot
dansfeest en noodigde alle bewoners van Meok Woendi uit.
Toen nu allen verzameld waren besloot men de mannen één voor