Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 17 -
het strand loopen. Op sommige punten moet men zich van de rotsen
laten zakken met rotantouwen of ladders gebruiken. Van Jibdi naar
Mokmer moet men over het strandrif gaan, wat alleen mogelijk is bij
laag water. Bij So Anggarai rijst de rotswand als een muur uit zee op.
Bij Mokmer loopt een voetpad langs de kust over Sorrido tot
Inserom, W. van dit dorp vormen de rotsen weer een muur en is er
van langs de kust gaan geen sprake tot Wardo toe.
Van Wardo tot Sopen bestaat een verbeterd voetpad, verderop is
de kust door de bako-bako onbegaanbaar.
Voorbij Sorendiweri kan men bij laag water de kust volgen over
Sansoendi en Manwor tot Korim. Van Bosnabraidi naar Wari loopt
een goed voetpad binnen door.
Ten O. van Korim kan men in den O. moesson langs het strand
tot den O. hoek van Biak loopen 1 ).
De geheele Z. en O. kust van Soepiori, de kust van de Odonbroeri
en de W. kust van het eiland zijn onbegaanbaar (alleen beN. Napido
kan men een zestal kilometers langs de kust loopen); alle verkeer heeft
hier per prauw plaats. Daar waar geen zoom van mangrovebosschen is,
rijst de rots steil uit zee op.
De N. kust is van hoek Orimbori tot Pamdi onbegaanbaar, van
Pamdi tot Meokri kan men het strand volgen. Ook van de O. zijde
der Waboedoribaai kan men er langs gaan tot aan de Sorendidori.
§ 7. BEGROEIING EN DIERENWERELD.
Plantengroei. Over het algemeen is Biak met een dicht plantenkleed
bedekt. Eenig uitzicht over het terrein heeft men dus alleen maar
op ladangs.
In het Z. gedeelte van de mbroer en wel voornamelijk in de streek
die vlak achter de Z. kust ligt, vindt men veel laag opslag van kreupelhout,
waarin gewoonlijk een zeer hooge temperatuur heerscht. In het
N. is de mbroer met vrij hoog bosch bedekt. Het onderhout bestaat
gewoonlijk uit dicht kreupelhout. In het terrein, waar de bodem door
zandsteen wordt gevormd, heeft men meestal hoog opgaand hout, van
20 tot 30 M. hoogte. Het onderhout is hier minder dicht.
Een aanzienlijk deel van de zandsteenterreinen is met bamboebosch
bedekt. Nabij de kust vindt men gewoonlijk een grootere bamboesoort,
de doker, waarvan de Papoea's hun watervaten maken. In het
binnenland komt daarentegen meest een kleine bamboesoort voor, de
ambober, die het loopen ernstig bemoeilijkt. Men is in deze bamboebosschen
uitsluitend aan de voetpaden gebonden. Meermalen is een deel
1 ). In den W. moesson is het op meerdere punten onbegaanbaar doordat de branding
het drijfhout, dat aanspoelt, op en over elkaar slingert.