Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 115 -
altijd vroeg genoeg om de boomen verder door te kappen en den geest
tevreden te stellen. Alleen bij overlijden van kwaadaardige personen
durft men deze proef soms niet te nemen. Mij is slechts één geval bekend,
waarbij een ladang in zijn geheel aan den geest van een overledene werd
geofferd. In dit speciale geval was het eene vrouw, die door den beet
van een giftslang was gestorven, zoodat men meende dat een manoïn
den dood had veroorzaakt. De geest der vrouw, die sterk aan het leven
gehecht was geweest en bovendien bij haar leven als een echte xanthippe
bekend stond, had daardoor redenen om bijzonder vertoornd te zijn.
Door de verbodsbepaling van het Bestuur zal de Biakker zich tegenover
de geesten der afgestorvenen verantwoord voelen en zoo zal het
gebruik langzamerhand afslijten. Men vergete niet, dat het vernielen
van ladangs en vruchtboomen, in verband met het chronisch gebrek aan
voedsel van de Biaksche bevolking voor haar een zeer zwaar offer is en
dat hongersnood vaak daaruit voortvloeit.
Zij zal dus blij zijn als zij met eere van die verplichting tegenover
de geesten ontslagen is.
De nagelaten betrekking zijn gewoon het meest zichtbare getatoueerde
teeken, dat op de borst van den overledene stond, over te nemen.
Zware rouwtijd. Na de begrafenis volgt bij alle stammen voor de
bloedverwanten de zware rouwtijd (froer sarop), die van 4 tot 30
dagen duurt 1 ). De andere bewoners van het dorp komen voedsel
brengen, daar de rouwdragenden in dien tijd verplicht zijn binnenshuis
te blijven. Moet men noodzakelijk het huis verlaten, dan hult men zich
in een kakoja en loopt in een sluipende, gebogen houding 2 ), teneinde
zoo min mogelijk de aandacht van den geest van den doode te trekken.
Gedurende dien tijd legt men iederen morgen bij het graf een klein
houtvuurtje aan, waaraan de ziel van den doode zich kan warmen.
Ook wordt 's avonds licht op het graf aangestoken.
Alle geraas wordt zooveel mogelijk vermeden. Verschillende spijzen
als sagoepap, katjangsoorten, djagoeng e.a. zijn verboden, geroosterde
sagoe is echter toegestaan.
Men mag gedurende dezen tijd ook geen matten naaien, omdat
daardoor weer een sterfgeval in de keret zal plaats hebben. Dit verbod
staat in verband met het geloof, dat de ziel bij de reis naar het zielenland
(zie beneden) de mat, waarin het lijk is genaaid, als zeil gebruikt.
Lichtere rouw. Als deze rouwtijd om is treedt eene lichtere rouw
in. Men mag buitenhuis gaan, maar neemt nog geen deel aan de gewone
1 ). Teneinde den tel niet kwijt te raken wordt een jeren gemaakt. Dit is een stukje
rotankoord, waarin men zooveel knoopen heeft gelegd, als de rouwtijd nachten
duurt. Iederen morgen snijdt men dan een knoop af.
2 ). Hierbij houdt men de armen aan het lichaam met de handen tusschen de knieën.