Feuilletau de Bruyn_1920_SchoutenPadaido.pdf - Stichting Papua ...

- 109 -
de negorij en schiet plotseling uit het struikgewas te voorschijn, waarbij
de kobor moet trachten iemand te grijpen, voordat de menschen de
gelegenheid hebben in huis te vluchten. Het komt er niet op aan, wie
hij grijpt, al ware het zijn eigen moeder. Voor den gevangen persoon
echter is het een kwaad voorteeken, daar men gelooft dat deze bij de
eerstvolgende raak als gevangene zal worden weggevoerd. Voor de
kobor zelve is het echter een bijzonder gunstig teeken, daar hij in de
toekomst een dapper strijder zal worden, waarvan de keret veel pleizier
zal hebben.
Daarna geeft men een groot dansfeest, dat ± 24 uren duurt. Het
eindigt als het getij op zijn laagst is met de besnijdenis van den jongeling,
die daarna in de kamboi wordt opgesloten, waar hij ongeveer
25 dagen blijft zitten.
De meisjes worden ieder in hun afzonderlijk kamertje opgesloten
ongeveer 4 dagen voor het tijdstip waarop de kobors hun hokje zullen
verlaten. Tegelijk met de kobors worden zij dan losgelaten.
Des nachts mag de aanstaande kobor het hok verlaten en met de
anderen uit visschen gaan. Vrouwen en kinderen mogen hem echter
niet zien en wanneer zij hem eten brengen, moeten zij hun hoofd
afwenden.
Moet hij overdag zijn groote behoefte doen, dan wordt zijn heele
lichaam in kakoja's verborgen. Over het hoofd krijgt hij een doek,
waarin alleen twee gaten voor de oogen zijn uitgespaard. Zijn moeder
begeleidt hem naar het strand. Hij gaat in de kamboi zoodra de
maansikkel des avonds zichtbaar is, en verlaat zijn hokje, wanneer de
maan des nachts niet meer te zien is. Twee dagen voordat hij zijn hokje
zal verlaten, snijdt de moon, die de leiding der zaken heeft, een poppetje
van zacht hout. Dit poppetje, manggarwar genoemd, heeft een abnormaal
grooten penis. De kobor laat daarop het beeldje aan een touwtje
door den vloer van de kamboi zakken. Daarop roept men de kleine kinderen
en laat hen met een boogje en pijlen van sagobladnerven daarop
schieten, terwijl de kobor het poppetje op en neer beweegt. Hij, die het
geluk heeft de manggarwar te treffen, krijgt van den kobor een bord
present.
Men beweert, dat deze handeling symbolisch voor moet stellen,
dat de kobor nu voorgoed van de kinderziekte, de onanie, afscheid
heeft genomen.
Berooken buiten de kamboi. Op den laatsten dag wordt de kobor
berookt. Men haalt hem dan uit zijn huisje en zet hem op een stellage,
waaronder een sterk rookend vuur van natte bladeren wordt gemaakt.
Dit schijnt voor den kobor een ware marteling te zijn. Meermalen schijnt
het voor te komen, dat hij half stikt en zijn borst en slijmvliezen dusdanig
worden geprikkeld, dat hij bloed opgeeft. Vanzelve doet de
kobor wanhopige pogingen, om van de stellage af te komen, maar de