ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ - Nemertes

Οι παραστάσεις αυτές χωρίς να αντιτίθενται συνολικά στο επιστημονικό πρότυπο,
παραμένουν ωστόσο ουσιαστικά ανεπαρκείς. Η έννοια της φωτεινής ακτίνας αποκτά
φυσική υπόσταση ως ο φορέας της οπτικής πληροφορίας κάθε σημείου της πηγής και
συνακόλουθα η εικόνα κάθε ορατού σώματος μεταφέρεται, μέσω των ακτίνων, ως
ένα σύνολο φωτεινών σημείων.
Τέλος, στα ίδια συμπεράσματα καταλήγει και ο Π. Μίχας (2001β), σε έρευνά του με
φοιτητές παιδαγωγικών τμημάτων, οι οποίοι εκτίθενται σε πειραματικές καταστάσεις
σχηματισμού φωτεινών προβολών από οπές. Ενώ σε πειράματα με χρήση σημειακών
πηγών οι προβλέψεις και οι ερμηνείες κρίνονται ως ικανοποιητικές, δεν συμβαίνει το
ίδιο στην περίπτωση που οι φωτεινές πηγές αποκτούν συγκρίσιμες διαστάσεις. Από
τις απαντήσεις των φοιτητών μετά τη διδασκαλία αλλά και την πραγματοποίηση των
αντίστοιχων εργαστηριακών ασκήσεων, προκύπτουν παραστάσεις που υποδεικνύουν
αφενός μεν σταθερή προσήλωση στο ακτινικό μοντέλο εκπομπής, στην προνομιακή
κατεύθυνση διάδοσης (κάθετα στο επίπεδο της οθόνης) και στο μοντέλο της
συνεκτικής εκπομπής και αφετέρου αδυναμία σύνθεσης της συνολικής εικόνας του
ειδώλου από τις σημειακές προβολές.
Τα ευρήματα που προκύπτουν από τη μελέτη της σχετικής ελληνικής και διεθνούς
βιβλιογραφίας, υποδεικνύουν σαφείς αναλογίες μεταξύ των ιστορικών μοντέλων και
των βιωματικών νοητικών παραστάσεων των μαθητών, στα θέματα που σχετίζονται
με το μηχανισμό εκπομπής και διάδοσης του φωτός. Οι παραστάσεις αυτές
αναζητήθηκαν σε έρευνες στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν πειραματικές καταστάσεις
για το σχηματισμό φωτεινών προβολών από οπές, σκιών από αδιαφανή σώματαεμπόδια
και ειδώλων από συγκλίνοντες φακούς, με σκοπό να είναι συγκρίσιμα τα
αποτελέσματά τους με τα ευρήματα της ιστορικής έρευνας σε ό,τι αφορά τις
εκτεταμένες διαστάσεις της ακτινοβολούσας φωτεινής πηγής. Μέσα στα πλαίσια
αυτά οργανώνεται και η δική μας ερευνητική προσπάθεια, το μεθοδολογικό μέρος
της οποίας αναπτύσσεται στο δεύτερο μέρος της παρούσας εργασίας.
101