ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ - Nemertes

αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι ακόμη και τα υποκείμενα της μικρότερης
ηλικιακής κατηγορίας είναι δυνατόν να μεταπλάσουν –με μεγαλύτερη αναμφίβολα
δυσκολία- σε ικανοποιητικά ποσοστά τις βιωματικές παραστάσεις τους όταν
συμμετέχουν σε μια αλληλεπιδραστικού χαρακτήρα διδακτική διαδικασία η οποία
υποστηρίζεται από την παρουσίαση του ορθού προτύπου.
Από διδακτική επομένως άποψη, είναι απαραίτητη όχι μόνο η επιμονή του
αναλυτικού προγράμματος, αλλά και η ειδική ευαισθητοποίηση των διδασκόντων στο
ζήτημα της εκπομπής του φωτός από εκτεταμένες πηγές. Η συστηματική και
εμπεριστατωμένη αναφορά του μοντέλου της μη συνεκτικής εκπομπής κατά τη
διδασκαλία των σχετικών θεμάτων, θεωρούμε ότι δημιουργεί τις απαραίτητες
προϋποθέσεις για το μετασχηματισμό των βιωματικών παραστάσεων των μαθητών
και την προσέγγιση της επιθυμητής γνώσης. Παράλληλα, η εφαρμογή της
θεωρητικής σύλληψης του Kepler σε πειραματικές διατάξεις οι οποίες επιλέγονται
για να υποστηρίξουν τη θεωρητική διδασκαλία (η κατασκευή δηλαδή εκτεταμένων
φωτεινών πηγών με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι δυνατή η «αποσύνθεσή» τους σε έναν
αριθμό σημειακών), μπορεί να αποτελέσει ένα πρόσφορο διδακτικό υλικό και να
οδηγήσει την εκπαιδευτική διαδικασία στην αποτελεσματικότερη επίτευξη των
μαθησιακών στόχων. Σε κάθε περίπτωση βέβαια, η κατάλληλη καθοδήγηση των
μαθητών αποτελεί εκ των ουκ άνευ όρο για την κατανόηση οποιασδήποτε ιδιότητας ή
θεωρητικού μοντέλου σχετικά με το φως. Η αλληλεπίδραση αντικειμένου και
υποκειμένου όταν διαμεσολαβείται από μια δομημένη παρέμβαση, μπορεί να
συμβάλλει αποφασιστικά στην αποκέντρωση της σκέψης του μαθητή από τα
βιωματικά παραστατικά πρότυπα και στην εστίαση των συλλογισμών του στα
χαρακτηριστικά του επιστημονικού μοντέλου.
201