ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ - Nemertes

Επιχειρώντας να συνοψίσουμε τα βασικά σημεία της οπτικής σύνθεσης του Kepler,
καταλήγουμε σε τρεις θεμελιώδεις προτάσεις (ό. π., Prop.1-3, p. 20):
1. Η ευθύγραμμη διάδοση του φωτός σε κάθε ομογενές μέσο είναι ικανή και
αναγκαία συνθήκη για την ερμηνεία όλων των φαινομένων που άπτονται της
Γεωμετρικής Οπτικής * .
2. Κάθε σημείο του φωτεινού σώματος εκπέμπει αυτόνομα, ανεξάρτητα και
ευθύγραμμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Η συνεισφορά όλων των φωτεινών
ακτίνων στα οπτικά φαινόμενα είναι ισοδύναμη. Η διασταύρωση των φωτεινών
δεσμών στο χώρο, δεν συμβάλλει στην εξασθένησή τους και δεν επηρεάζει την
ανεξάρτητη διάδοσή τους (μη συνεκτική εκπομπή).
3. Η μαθηματική ανάλυση προβλημάτων που άπτονται της Γεωμετρικής Οπτικής
επιτυγχάνεται με τη θεώρηση φωτεινών κωνικών (ή πυραμιδικών) δεσμών
εκπομπής, που έχουν ως κορυφή κάθε σημείο της φωτεινής πηγής και βάση το
υποκείμενο του φωτισμού σώμα (Σχ. 4.23).
(Σχ. 4.23)
Ο Kepler εφάρμοσε με επιτυχία το μοντέλο ανάλυσής του σε μια σειρά περιπτώσεων
και προβλημάτων που απασχολούσαν την επιστημονική κοινότητα (Δέδες 2004),
διαμορφώνοντας ένα συνεπές εννοιολογικό πλαίσιο ερμηνείας, δίνοντας νέα ώθηση
και κατευθύνσεις στην οπτική επιστήμη και συμβάλλοντας αποφασιστικά στην
επικράτηση του νέου ρεύματος των Φυσικών Επιστημών του 17 ου αιώνα, αυτού της
μηχανοκρατικής φιλοσοφίας της φύσης.
4.8. Επιστημολογικές και διδακτικές προεκτάσεις
Οι αρχές και οι κανόνες που θέσπισε ο Kepler με αφορμή το ζήτημα των φωτεινών
προβολών και η επιτυχημένη εφαρμογή τους σε ένα πλήθος ζητημάτων που
αφορούσαν τις γεωμετρικές πλευρές της Οπτικής, έθεσαν τις βάσεις της νέας οπτικής
επιστήμης του 17 ου αιώνα, θεμελιώνοντας ταυτόχρονα το αποδεκτό μέχρι σήμερα
επιστημονικό πρότυπο για τα ίδια ζητήματα, τόσο ως προς το εννοιολογικό τους
πλαίσιο όσο και ως μέθοδος ανάλυσης. Ο ολιστικός τρόπος εκπομπής της
ακτινοβολίας εγκαταλείπεται οριστικά και ως νέα «μονάδα» εκπομπής καθιερώνεται
το φωτεινό μαθηματικό σημείο που ακτινοβολεί ευθύγραμμα προς όλες τις
κατευθύνσεις. Το μοντέλο διάδοσης του φωτός με απεικόνιση πυραμίδας η οποία
έχει ως βάση τη συνολική επιφάνεια της φωτεινής πηγής, χάνει τη μεθοδολογική του
χρηστικότητα και αντικαθίσταται από την αντίστροφη πυραμίδα με κορυφή το
σημείο εκπομπής και βάση το υποκείμενο του φωτισμού σώμα. Η ισοδύναμη
* Τα φαινόμενα αυθεντικής απόκλισης από την ευθύγραμμη διάδοση λόγω περίθλασης, διαπιστώνονται
κατά τύχη από τον Ιταλό F. Grimaldi λίγα χρόνια αργότερα.
87