ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ - Nemertes

συλλογισμών των υποκειμένων στις συγκρουσιακές συνθήκες που διαμορφώνονται
από τη διαδοχική παρουσίαση των έργων. Τα αποτελέσματα του σταδίου αυτού
υποβάλλονται σε ποιοτική ανάλυση στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο. Ακολουθούν
πίνακες μεταβολών των απαντήσεων των υποκειμένων κατά τη φάση της
πειραματικής παρέμβασης (υποκεφ. 7.2.2.β.). Τέλος, παρουσιάζονται πίνακες των
συνολικών μεταβολών των απαντήσεων μεταξύ προ-ελέγχου και μετά-ελέγχου
(υποκεφ. 7.2.3.). Στους πίνακες των μεταβολών έχουν καταχωριστεί μόνο όσα
υποκείμενα εμφάνισαν εναλλακτικά παραστατικά σχήματα κατά τον προ-έλεγχο, για
τον ασφαλέστερο έλεγχο της αποτελεσματικότητας της μεθόδου παρέμβασης. Σε
όλες τις περιπτώσεις η παρουσίαση των αποτελεσμάτων γίνεται κατά ηλικιακή
κατηγορία. Οι πίνακες συχνοτήτων καθώς και εκείνοι των συνολικών μεταβολών
συνοδεύονται από τα αντίστοιχα ραβδογράμματα.
Ένα δεύτερο επίπεδο παρουσίασης αποτελεσμάτων –που αφορά μόνο τη θεματική
ενότητα της εκτεταμένης πηγής- γίνεται σε πίνακες συχνοτήτων στους οποίους
εμφανίζεται η ενδεχόμενη πρόοδος, σχετική πρόοδος, στασιμότητα ή οπισθοδρόμηση
των απαντήσεων των υποκειμένων (υποκεφ. 7.2.4.). Εφ’ όσον η προσέγγισή μας
γίνεται από την οπτική γωνία της Διδακτικής της Φυσικής, η διδακτική μας
παρέμβαση απέβλεπε στη γνωστική πρόοδο των παιδιών που έλαβαν μέρος στη
διαδικασία, με βάση την παρεμβατική δραστηριότητα και την αλληλεπίδραση
πειραματιστή και υποκειμένων. Αποκτούν, επομένως, ιδιαίτερη σημασία οι
μεταβολές των απαντήσεων στο επίπεδο των επιδόσεων. Με βάση αυτούς τους
πίνακες γίνεται και ο έλεγχος της δεύτερης ερευνητικής μας υπόθεσης.
Παρουσιάζουμε ακολούθως τα αποτελέσματά μας.
7..1. Πρώτη θεματική ενότητα: Η εκπομπή του φωτός από σημειακή πηγή
7.1.1. Βιωματικές νοητικές παραστάσεις των μαθητών
Με την παρουσίαση των έργων Α11, Α12, Α13 και Α14 (εναλλακτικά Α΄11, Α΄12,
Α΄13 και Α΄14) στο πρώτο στάδιο της πειραματικής διαδικασίας επιχειρούμε τη
διερεύνηση των παραστάσεων των υποκειμένων για τον τρόπο εκπομπής και
διάδοσης του φωτός από σημειακή πηγή. Η ανάλυση των απαντήσεων οδήγησε στη
διάκριση πέντε παραστατικών σχημάτων. Η καταχώρηση κάθε υποκειμένου σε μια
παραστατική κατηγορία έγινε με την παραδοχή της υιοθέτησης του συγκεκριμένου
προτύπου τουλάχιστον στα τρία από τα τέσσερα έργα του σταδίου αυτού (ν≥3),
αφού θεωρήσαμε ότι η σταθερή χρήση ενός ερμηνευτικού σχήματος στην
πλειονότητα των σχετικών έργων σηματοδοτεί και την παγίωσή του στη σκέψη του
παιδιού.
142