Starzenie się populacji. Aktywizacja, koprodukcja i integracja społeczna osób starszych
Opracowanie ma charakter poglądowo-teoretyczny, powstało bowiem na podstawie przeglądu dostępnej literatury przedmiotu (polskiej i zagranicznej). Publikacja skierowana jest zarówno do naukowców jak i studentów zajmujących się tematyką starzenia się ludności, starości i osób starszych oraz do coraz szerszego grona zainteresowanych tymi zagadnieniami praktyków, w tym polityków i decydentów oraz reprezentantów usług publicznych, przedstawicieli mediów i organizacji pozarządowych. ** The study is illustrative and theoretical in nature, as it was based on a review of the available literature on the subject (Polish and foreign). The publication is addressed to both scholars and students dealing with the subjects of population ageing, old age, and older adults, as well as to a growing group of practitioners interested in these issues, including politicians and decision-makers as well as representatives of public services, the media, and non-governmental organizations.
Opracowanie ma charakter poglądowo-teoretyczny, powstało bowiem na podstawie przeglądu dostępnej literatury przedmiotu (polskiej i zagranicznej). Publikacja skierowana jest zarówno do naukowców jak i studentów zajmujących się tematyką starzenia się ludności, starości i osób starszych oraz do coraz szerszego grona zainteresowanych tymi zagadnieniami praktyków, w tym polityków i decydentów oraz reprezentantów usług publicznych, przedstawicieli mediów i organizacji pozarządowych.
**
The study is illustrative and theoretical in nature, as it was based on a review of the available literature on the subject (Polish and foreign). The publication is addressed to both scholars and students dealing with the subjects of population ageing, old age, and older adults, as well as to a growing group of practitioners interested in these issues, including politicians and decision-makers as well as representatives of public services, the media, and non-governmental organizations.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
3.3. Formułowanie pozytywnych odpowiedzi wobec wyzwania starzenia się ludności
129
postulują również, że pod pojęciem koprodukcji kryje się idea długofalowej,
znaczącej i aktywnej partycypacji obywatelskiej w planowaniu, ustalaniu zasad
finansowania oraz dostarczaniu i ocenie usług publicznych (Sześciło, 2015a,
s. 81), a więc tworzeniu i udostępnianiu konkretnej oferty usługowej. Solveig
Wikström (1996, s. 10) definiuje koprodukcję jako interakcję społeczną kupującego
i sprzedawcy, której obopólnym celem jest osiągnięcie konkretnej wartości,
często określanej mianem społecznej. Również dla zespołu Rogera B. Parksa
(Parks i in., 1981) koprodukcja to wspólne wysiłki dwóch stron, których zaangażowanie
umożliwia osiągnięcie wspólnie określonych celów (pożądanych
wyników) realizowanej współpracy. W następstwie także Taco Brandsen ze
współpracownikami (Brandsen, Pestoff, Verschuere, 2012) postuluje, że koprodukcja
oznacza połączenie działań, w których obrębie zarówno agenci publiczni,
jak i obywatele przyczyniają się do świadczenia usług publicznych. Ci pierwsi
są zaangażowani jako profesjonaliści lub „stali producenci”, podczas gdy „produkcja
obywatelska” opiera się na dobrowolnych wysiłkach poszczególnych osób
i grup w celu poprawy jakości usług, z których korzystają.
Tymczasem Tony Bovaird zaproponował nieco szerszą definicję. Według
niego „koprodukcja to świadczenie usług poprzez regularne, długoterminowe
relacje między profesjonalnymi usługodawcami (w dowolnym sektorze) a użytkownikami
usług i/lub innymi członkami społeczności, w których wszystkie
strony dokonują znacznych wkładów zasobów” (Bovaird, 2007, s. 847). Definicja
ta skupia się nie tylko na użytkownikach, ale obejmuje też wolontariuszy i grupy
społeczne jako koproducentów, uznając, że każda z tych grup może mieć
zupełnie inne związki z organizacjami sektora publicznego.
Ciekawą propozycję typologicznego ujęcia funkcjonujących w literaturze
definicji koprodukcji zaproponowała Sanna Tuurnas (2016, s. 36) (rysunek 18).
Autorka opracowała ramy typologiczne składające się z czterech różnych perspektyw
interpretacyjnych dotyczących koprodukcji. W ramach pierwszej
perspektywy koprodukcja jawi się jako model projektowania instytucjonalnego
opartego na sieciach i partnerstwie, ilustrującego ideę policentrycznego środowiska
usług publicznych. Tutaj koprodukcja znajduje odzwierciedlenie w szerszych
ramach zarządzania. W tej interpretacji podstawą wartości jest społeczeństwo
pluralistyczne, a sama koprodukcja stanowi przykład zmian w zarządzaniu
i kształtowaniu relacji sprzyjających pożądanej przez obywateli i możliwej do
przeprowadzenia przez aparat państwowy organizacji sektora usług publicznych
(Ostrom, 1996; Osborne, 2010). Druga perspektywa przedstawia koprodukcję
jako zmieniające się relacje państwo–społeczeństwo (Tuurnas, 2016, s. 37).
Ogólnie rzecz biorąc, podstawową ideą jest tu zakwestionowanie tradycyjnych
modeli państwa opiekuńczego i profesjonalizmu jako głównych zasad systemów
usług publicznych oraz zapewnienie władzy społeczeństwu i poszczególnym
obywatelom (Bailey, 2011). Z bardziej krytycznego punktu widzenia podstawowe
motywy mogą nabierać jednak charakteru ekonomicznego, a nie społecznego,
Change language