187_knyha-1-166

Сатыр асты терджимеси [15]
Ариф ол — эр ише ибрет иле бакъ.
Ишиден ашыкълар дерсинлер ол чакъ:
«Кямильнинъ бу сёзю ядикяр анджакъ».
Бу девирнинъ алына ташладым назар,
Эр бири бир дертке огърагъан анджакъ.
Кемалына етишкендже 1 гуль багъча,
Бульбульнинъ адети севдалыкъ анджакъ.
Истер падиша ол, я факъыр адам,
Борджунъны озь вакътынъда эт эда.
Кимини сефагъа тюшюрген Худа,
Кимине йылан зеэри къысметтир анджакъ.
Кими малик олгъан тадж ве байлыкъкъа,
Кими дервиш олгъан, къалгъан хорлукъкъа.
Кими мейиль бере мал топламакъкъа,
Кимининъ башында борджу бар анджакъ.
Гъайып олмадымы, эй, гонъюльдеки акъыл?
Ничюн кезмектесинъ алемде гъафиль 2 ?
Эп бир биль ки, чалар сури Исрафиль!
Бизден кеткенлерге интизар анджакъ.
Ашыкъ! Иляхиден алып корь сабакъ 3 ,
Алим ол, эр ишке ибрет иле бакъ 4 !
Эшиткен ашыкълар десинлер анджакъ:
«Кямильнинъ бу сёзю хатыра анджакъ...»
116
* * *
1
кемалына етишкендже — мында: пишкин, джошкъун, деврининъ
сонъ дереджесине етишкенине къадар
2
гъафиль — гъафлетли, дикъкъатсыз, ихтиятсыз, далгъын,
келеджегини тюшюнмеген тенбель
3
сабакъ — дерс
4
ишке ибрет иле бакъ — мында: иштен къыйметли нетидже чыкъар,
нетидженъ нумюнели олсун, аятынъда орьнек олып къалсын