SEKONDÊRE SKOOLLEERDERS SE BELEWENIS VAN ...

oneffektiewe gedragspatrone nie omdat selfs neurotiese keuses vir die persoon sin
maak wat hierdie keuse uitoefen. Die effektiewe onderwyser of leermeester sal dus die
regte tempo van ontwikkeling aanmoedig by die wat hulle onderrig en sal die impak en
invloed van verdedigende en regressiewe gedrag respekteer. Hierdie respek vir die
persoon en sy of haar subjektiewe belewenis is dus deurslaggewend indien die
onderwyser-leerder verhouding en die groei wat die interaksie vir die leerder mag inhou
nie vir die leerder soos n oorweldigende bedreiging gaan voorkom nie. Dit is dus n
soort paradoks, waar die persoon eers aanvaar en gerespekteer moet word vir wie hulle
is, alvorens hulle kan groei na dit wat hulle kan wees. Hierdie respek, vir die leerder as
persoon, word dus in die onderwyser-leerder-kommunikasie interaksie deur die
onderwyser uitgeleef. Dit is dus te verstane dat die belewing van n parallelle-monoloog
waar onderwysers en leerders nie na mekaar luister nie, hierdie soort
onvoorwaardelike aanvaarding inhibeer. Daar vind dan tydens onderwyser en leerder
kommunikasie n diskonneksie in die verhouding plaas wat op die lang duur frustrasie en
aggressie kan te weeg bring.
4.2.2 Fasilitering van konstruktiewe interpersoonlike vaardighede
Interpersoonlike probleemoplossingsbenaderings blyk n strategie en metode voor te stel
waarvolgens die verhouding wat daar heers tussen onderwysers en die leerders in hul
sorg gefasiliteer kan word en meer respekvol kan wees. Die belang van hierdie
benadering plaas die klem op respekvolle kommunikasie en n helpende verhouding aan
die hand waarvan die leerder n meer positiewe belewing van die onderrig kan hê. Duffy
et al. (1996:184-185) stel dit dat navorsing daarop dui dat opleiding in
probleemoplossing, kinders se vermoë om in sosiale situasies aan te pas, verbeter.
Hulle is verder van mening dat hierdie tipe opleiding effektief is, omdat dit lei tot
verhoogde empatie by die opgeleide kinders. Jackson (1991:54) spreek die mening uit
dat opvoedkundiges en sielkundiges aanvaar dat die kind wat by herhaling die normale
verloop van die klas onderbreek die een of ander probleem het. Volgens hom probeer
hierdie gedrag van die kind vir die onderwyser of ouer iets sê en dit is dus dikwels
“ hulpkreet.” In plaas daarvan om konfrontasie uit te lok, behoort die onderwyser na
die kind te luister en die probleem te probeer verstaan. Wanneer hy die probleem
verstaan, behoort die onderwyser met die kind te gesels om die probleem te probeer
oplos. Volgens Jackson is onderwysers geneig om praters te wees, vanweë hulle
- 92 -