SEKONDÊRE SKOOLLEERDERS SE BELEWENIS VAN ...

dialogiese benadering as die vermoë van lede in n groep of span om hul eie aannames
ter syde te stel en opreg saam te dink.
Vir die Grieke het die woord dia-logos die konnotasie in gehou van n vrye vloei van
betekenisse deur n groep wat die groep in staat stel om insigte te bekom wat nie deur
die individue binne die groep op hul eie bekom kan word nie (Gravett, 2001:35). Senge
beskryf dat baie primitiewe kulture hierdie dialogiese benadering hoog aangeslaan het
en dat dit as kultuurskat binne sommige primitiewe kulture behoue gebly het. Hy noem
dan die Amerikaanse Indiaanse kultuur as een so voorbeeld. Hy is van mening dat
hierdie benadering in die moderne samelewing amper heeltemal uitgesterf het, maar dat
dit vandag byna herontdek word as waardevolle beginsel vir samelewing. Gravett
(2001:35) haal dan vir Burbules (1993:19) aan wat die belang van die verhouding wat tot
stand kom in dialogiese interaksies soos volg beskryf: A successful dialogue involves a
willing partnership and cooperation in the face of likely disagreements, confusion,
failures and misunderstandings. Persisting in this process requires a relation of mutual
respect, trust, and concern and part of the dialogic interchange often must relate to
the establishment and maintenance of these bonds. Vir die onderwys leersituasie om
waarlik dialogiese karakter te hê moet die onderwyser die rol van leerder kan
aanneem en moet die idees van die persoon wat die hoof lerende rol speel deur die
persoon wat die hoof onderwysende rol speel geag word. Hierdie agting dui op die
verwisseling van perspektief of die bereidheid om dit te doen en is ook kommunikasie
van die een persoon se agting-as-persoon of te wel respek en onvoorwaardelike
aanvaarding van die ander as persoon. Hierdie agting moet nie net uitgespreek word
nie maar ook waarlik gekommunikeer en gedemonstreer word. Hierdie omkeer van die
onderrig leerproses of ons kan ook sê rol-omkeerbaarheid van die onderwysende
leerder en lerende onderwyser, is wat die dialogiese leerproses waarlik sy dialogiese
karakter gee of soos Gravett (2001:37) verduidelik aan die hand van Freire (1971:67)
dat wanneer onderwys waarlik dialogies is, leerders ko-onderwysers word en
onderwysers ko-leerders word. Senge (2006:222-226) is van mening dat die
uiteindelike doel van dialoog is om verby die insigte en persepsies van die individu te
beweeg na gedeelde betekenis. Hy stel dit dan dat n mens nie daarop uit is om te
wen tydens n dialoog nie, maar dat almal betrokke daarby kan baat mits dit korrek
hanteer word. Hy stel dit verder dat n nuwe soort denke tot stand kom tydens dialoog
wat gebaseer is op die ontwikkeling van gedeelde betekenis. Mense is dan nie langer
- 108 -