Welstandsnota Rotterdam - Dakkapel prijzen vergelijken

5.13 Stedelijke groengebieden
A Typebeschrijving
Type
Stedelijke groengebieden hebben een recreatieve
functie die vaak wordt gecombineerd
met waterhuishoudkundige, educatieve en
ecologische functies. Deze groengebieden zijn
ontworpen op verschillende stedelijke schaalniveaus,
gerealiseerd in verschillende perioden
en erg belangrijk voor de groenstructuur van
Rotterdam.
Stedelijke groengebieden zijn aangelegd in
samenhang met het omliggende woongebied
en lagen in eerste instantie meestal aan de
rand van de stad. Echter na verloop van tijd
kwamen de meeste gebieden door de steeds
verdere verstedelijking midden in het stedelijke
gebied te liggen.
Binnen dit gebiedstype wordt onderscheid
gemaakt tussen stadsparken, singels, volkstuinen
en sportcomplexen. Omdat ze vaak in
samenhang met elkaar zijn ontworpen (het Zuiderpark
bijvoorbeeld omvat naast het park ook
enkele volkstuin- en sportcomplexen), vormen
deze gebieden tezamen één gebiedstype.
Stadsparken
De meeste stadsparken zijn ontworpen voor
recreatieve doeleinden en ter verbetering van
de waterhuishouding. Stadsparken zijn bewust
ontworpen in samenhang met de omgeving. Ze
maken deel uit van het grotere stedenbouwkundige
ontwerp (bijvoorbeeld het Zuiderpark
en het Kralingse Bos), van specifieke wijk- en
buurtontwerpen (bijvoorbeeld het. Wollefoppenpark
in Zevenkamp) of ze functioneren als
middel voor (her)structurering van bestaand
Tijdsperiode Kenmerken Ontwikkelingsgeschiedenis
• Vanaf 1830 • Groene enclave in stenige omgeving
• Park, singel, volks-
• Groen karakter is dominant
tuincomplex en
• Functie: recreatie, ecologie en vaak ook water-
sportcomplex zijn
huishouding
vaak aangelegd in
• Parken zijn meestal vrij toegankelijk
samenhang met het
• Groengebieden (volkstuinen, begraafplaatsen
omliggende woonge-
en dierentuin) en sportcomplexen zijn minder
vrij toegankelijk
• Sportcomplexen: sportvelden met eenvoudige,
vrijstaande bebouwing en een groene afscheiding
eromheen
• Volkstuinen: veel opgaand groen, rechthoekige
verkaveling, hagen dominant, eenvoudige
individuele bebouwing, een per kavel en een
informele expressie
bied
stedelijk gebied (bijvoorbeeld het park Oude
Westen). Diergaarde Blijdorp en de begraafplaatsen
worden ook gerekend tot de stadsparken.
In morfologische zin vormen de parken steeds
een ruimtelijke eenheid in hun omgeving. De
ruimtelijke context verandert echter. Parken die
ooit ontworpen zijn aan de rand van de stad
(Kralingse Bos) liggen nu midden in de stad.
De eerste stadsparken zijn eind 19e en begin
20e eeuw door particulieren ontwikkeld en in
de meeste gevallen gerealiseerd op de terreinen
van voormalige buitenplaatsen. Latere
parken zijn ontwikkeld door de (stedelijke)
overheid. Oorspronkelijk waren de parken
vooral bedoeld als wandelgebied, maar later
werd de nadruk meer gelegd op openluchtrecreatie
en kregen parken voorzieningen zoals
bijvoorbeeld sport- en speelterreinen en volks-
en schooltuinen.
Recentere parken zijn multifunctioneel, met
een veelheid aan voorzieningen: verschillende
paden voor voetgangers, fietsers en ruiters,
trapveldjes, half-pipes, etc. Daarnaast is in de
jaren ’90 de tendens opgekomen om sommige
parken een grotere ecologische natuurwaarde
te geven. Het Botlekpark is daarvan een voorbeeld.
Stadsparken zijn vrij toegankelijk, begraafplaatsen
worden ‘s nachts afgesloten en de
dierentuin is alleen overdag open. Parken
vlakbij de binnenstad kennen een grotendeels
openbaar gebruik. De betekenis is regionaal
(gezicht van de stad). Wijkparken kennen
een meer collectief gebruik vanuit de directe
omgeving.
135 Reguliere welstandsgebieden | Stedelijke groengebieden