De middeleeuwen - Averbode

(ill. 1 en 5) Elke dag waren er acht gemeenschappelijke
gebedsmomenten, die werden aangekondigd door de
kloosterklok. 74 Ook ’s nachts werd er gebeden, want
slaap was – net als voedsel – een luxe waaraan monniken
zich niet te veel mochten overgeven. Monniken
zegden urenlang gebeden op voor het zielenheil van
overleden broeders en levende of overleden weldoeners
en heersers. De middeleeuwers geloofden dat ze
door te bidden konden vermijden dat de ziel van een
overledene in het vagevuur belandde. Als die daar toch
2. Een monnik mag voor
het eerst zijn habijt of gewaad
aantrekken (links boven). Dat
gebeurt in de kapittelzaal, de
plaats waar de monniken vergaderen.
De jonge monnik bestudeert
religieuze boeken in
zijn cel – zijn persoonlijke kamer
in de abdij (rechts boven).
In de refter worden tijdens het
eten religieuze teksten voorgelezen
(links beneden). De Wijsheid
verschijnt aan de monnik
(rechts beneden).
Miniatuur van de Meester van
Jean Rolin, in Heinrich Suso,
L’Horloge de sapience, Parijs,
1455-1460. Brussel, Koninklijke
Bibliotheek van België, hs. IV
111, fol. 17.
terechtkwam, kon het gebed dat verblijf verkorten. Wie
het zich kon veroorloven, deed daarom schenkingen aan
een abdij, zodat ook voor hem werd gebeden. 69
Bidden hield ook in dat de kloosterlingen mediteerden
en dat ze religieuze geschriften lazen. (ill. 2 en 3) Benedictus
beklemtoonde verder het belang van handenarbeid.
Het kopiëren van handschriften viel daaronder.
(ill. 5) Het zware werk op het land lieten de monniken
meestal over aan knechten en bedienden.
arbeid / 101