Archaeology and Heinrich Schliemann 2012

Ἑρρῖκος Σλῆμαν (1822-1890), μιὰ ζωὴ στὴν ὑπηρεσία τῆς ἀρχαιολογικῆς ἐπιστήμης 217Τίρυνθος, ἐπειδὴ δὲν ἐκαθα ρίσθη σαν ἢ δὲν συνε -κολ λήθησαν ἐγκαίρως, ὥστε νὰ περιληφθοῦν εἰςτὸν κατάλογόν του, ἔστω, τοῦ ἔτους 1882.3) Ἐφήρμοσε τὴν συγκριτικὴ μέθοδο καί, δι’ αὐτό, ἐπέ -λεξε τὶς Μυκῆνες μετὰ τὴν ἀνασκαφή του εἰς Τροίαν:διὰ νὰ ἀποδείξη ὅτι ἡ ἀκρόπολι τῶν Ἀτρει δῶν ἦτο,κατ’ ἀρχήν, σύγχρονος τῆς ὀφρυοέσσης Ἰλίου.4) Ἐπίστευε εἰς τὶς ἱκανότητές του καὶ τὶς δυνατό τητέςτου καὶ δὲν ἠνείχετο νὰ ὑπακούῃ εἰς τὶς σώφρoνεςὑποδείξεις τοῦ ἐκπροσώπου τῆς ἈρχαιολογικῆςἙται ρείας εἰς Μυκῆνες Παν. Σταματάκη (1876). Εἰςτὸν W. Dörpfeld ἐπέτυχε νὰ ἀποκτήσῃ τὸν ἰδανικὸνσυνεργά την καὶ ἐπωφελήθη τὰ μέγιστα ἐξ αὐτοῦκαὶ εἰς τὴν Τροίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν Ὀρχομενὸν μὲτὰ θαυμάσια σχέ διά του. Ὁ Ἑρρ. Σλῆμαν ἐπεζήτησενὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν συμπαράστασιν τῆς ἐν ἈθήναιςἈρχαιολογικῆς Ἑταιρείας εἰς τὸ ἔργον του καὶ κα -τέθεσε πρὸς τοῦτο τὸ ποσὸν τῶν 9000 δρχ. διὰ τὴνκαθαίρεσιν τοῦ φραγκικοῦ πύργου εἰς τὴν Ἀκρό -ολιν τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ πράξις αὐτὴ ἐγένετο καὶ λόγῳτοῦ στενοῦ φιλικοῦ του δεσμοῦ μὲ τὸν ΣτέφανοΚουμανούδην, τὸν Γενικὸν Γραμματέα τῆς Ἑται -ρείας.5) Ὁ Ἑρρ. Σλῆμαν ἀποδεικνύεται καὶ πρόδρομος τοῦΚάιζερ Γουλιέλμου Βʹ μὲ τὶς χορηγίες του πρὸςὑποβοήθησιν τῆς ἀρχαιολογικῆς ἔρευνας, ἐὰν κρί -νωμεν ἀπὸ τὴν πρότασίν του νὰ ἀναλάβῃ oὗτος τὴνχρηματο δότησιν τῆς ἔρευνας εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τοῦΣπηλαίου τοῦ Νέστορος (ἢ Ἑρμοῦ) εἰς ΒοϊδοκοιλιὰνΠύλου καὶ εἰς τὸν Θησαυρὸν τοῦ Μινύου χάριν τῆςἈρχαιολογικῆς Ἑταιρείας. Βεβαίως, εἰς τὴν πρότα -σιν ταύτην περὶ οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως τῆς ἐνἈθῆναις Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρείας πρὸς διεξαγω -γὴν τῶν ἀνασκαφῶν προέβη καὶ ἐκ λόγων σκοπιμό -τητος, διὰ νὰ ἐπιτύχη τὴν πολυπόθητον ἄδειαν ἀνα -σκαφῆς εἰς Μυκήνας λόγῳ τῆς ἐκεῖ ἐπιχειρηθείσηςτῷ 1874 ἄνευ ἀδείας ἀνασκαφικῆς ἐρεύνης.6) Ὅτι βασικὴ ἀντιμετώπιση ποικίλων προβλημά τωντῶν ἀνασκαφῶν του συνετελέσθη μὲ ἐπιφανειακὴἔρευνα, ποὺ διενεργοῦσε καὶ στὴν μείζονα περιοχὴκάθε θέσεως, καὶ ποὺ ἐρευνοῦσε ἢ ἐσκόπευε νὰἐρευνήσῃ καὶ αὐτὸ ἀφορᾶ πρωτίστως εἰς τὶς Μυκῆ -νες (1874) καὶ εἰς τὴν Τροία - Τρῳάδα, τὴν ὁποίανἐπεριη γήθη εἰς ἱκανὴν ἔκτασιν.Τὴν προετοιμασία ἐπιτελοῦσε καὶ μόνος ἀλλὰ καὶμὲ συνοδεία ἄλλων ἐπιστημόνων ὅπως βεβαιώνεταιἀπὸ τὴν μαρτυρία γιὰ τὴν περιήγησι τῆς Τρωάδος μὲτὸν R. Virchow ἢ ἀπὸ τὴν περιήγηση μὲ τὸν Π. Εὐστρα -τιάδη εἰς τὸν Ὀρχομενό.Εἰς τὶς Μυκῆνες ἐρεύνησε σὲ πλῆθος σημείων καὶδιήνοιξε καὶ 34 τάφους εἰς τὸ ἐσωτερικὸ τῆς ἀκροπό -λεως εἰς τὸ πλαίσιον αὐτῆς τῆς ἔρευνας, ὥστε νὰ ἠμπo -ρῆ νὰ ἀνασκάψῃ τὰ σημεῖα ἐκεῖνα ἀκριβῶς, ποὺ θὰἠμποροῦσαν νὰ παράσχουν ἱκανοποιητικὰ ἀποτελέ -σματα. Πάντως, δὲν ἐδίστασε καὶ νὰ ἐξωτερικεύσῃ καὶτὶς σκέψεις του σχετικὰ μὲ τὴν ἀρχικήν του ἔρευνα εἰςΜυκῆνες (1874), ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔρευνα δὲν ἐδίστασενὰ ἀπουσιάσῃ καὶ νὰ μεταβῇ δι’ ὀλίγας ἡμέρας εἰςἈθήνας λόγῳ τῆς γνωστῆς δικαστικῆς του ἀντιπαρα -θέσεως μὲ τὴν τουρκικὴ κυβέρνησι διὰ τὸν θησαυρὸτοῦ Πριάμου.Ἐρεύνησε τὴν γῆ, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς συγχρό -νους του φιλολόγους καὶ ἱστορικούς, ἐν ἀντιθέσει πρὸςτοὺς συγχρόνους μας φιλολόγους, οἱ ὁποῖοι, ὁμοίως,ἐρευνοῦν τὰ γραφόμενά του καὶ ὄχι αὐτὰ ταῦτα τὰεὑρήματα καὶ τὴν γῆν- καὶ ἐσυστηματοποίησε τὶς ἐπι -σκέψεις του εἰς διάφορα Ἀρχαιολογικὰ Μουσεῖα τῆςΕὐρώπης, εἰς τὰ ὁποῖα καὶ ἐσημείωνε, πάντοτε, ὅ,τι τὸνἐνδιέφερε γιὰ νὰ τὸ χρησιμοποιήση ὡς συγκριτικὸὑλικό.Τὸ σημαντικότερον, ὅμως, γεγονὸς εἶναι ὅτι δὲνἐσταματοῦσε νὰ χρησιμοποιῇ τὴν μελάνη. Ἔγραφενἀκαταπαύστως καὶ δὲν ἐδίσταζε μὲ ἐμπορικό, πάντοτε,πνεῦμα, νὰ ἐξετάζῃ καὶ νὰ προετοιμάζῃ κάθε περί -πτωσι ποὺ θὰ ἐξησφάλιζε τὴν ἄνετο πώλησι τῶν ἔργωντου. Ἐξησφάλισε καὶ ἐχρησιμοποίηοε μεγάλα ὀνόματαδιὰ νὰ τοῦ γράφουν τὴν εἰσαγωγὴ καὶ νὰ ἐπιτυγχάνητὴν πώλησι σημαντικοῦ ἀριθμοῦ ἀντιτύπων ἅμα τῇἐκτυπώσει ἑκάστου ἔργου του.Ἡ ἀναγνώρισι τῆς προσφορᾶς τοῦ Ἑρρ. Σλῆμαν, ἡἐπιβεβαίωσι τῆς ταυτίσεως ἀπὸ αὐτὸν τοῦ λόφου Χισ -σαρλὶκ πρὸς τὴν ὀφρυόεσσαν Τροίαν 172 ἐπῆλθε κατὰτὶς ἡμέρες μας ἀκόμη περισσότερον, ὁπότε ἡ ἀνασκα -φικὴ σκαπάνη τοῦ καθηγητοῦ δρ Μ. Korfmann μὲ τὸἐπιστημονικό του ἐπιτελεῖο τῶν Πανεπιστημίων Τυβίγ -γης καὶ Σινσιννάτι, ὡς καὶ ἄλλων Γερμανικῶν Πανεπι -στημίων, ἐτίμησε τὸν Ἑρρῖκο Σλῆμαν, κατὰ τὸν ἐνδε -δειγμένο τρόπο, συνεχίζοντας τὸν προγραμματισμόντου κατὰ τὸ ἔτος 1890 διὰ τὸ ἑπόμενον ἔτος ἀλλὰ καὶἀποδεικνύοντας καὶ ἐπιβεβαιώνοντας τὴν ἀρχικὴ ταύ -τιση Χισσαρλίκ = Τροία μὲ τὴν ἀποκάλυψι τοῦ συνόλουτῆς ἐκτάσεως τοῦ οἰκισμοῦ καὶ τοῦ νεκροταφείου, ποὺ172. Ὅπως ἔγραψε στὶς 18 Νοεμβρίου 1871 εἰς τὴν Τροίαν.