Voortrekkers van oud Nederland, deel 1 - Vijfeeuwenmigratie.nl

opzichten groote overeenkomst vertoonde met het Koninklijk
Paleis, vroeger Raadhuis, te Amsterdam; dat is niet te verwonderen,
want de beeldhouwer Simon Bosboom, een van de voornaamste
medewerkers aan het Amsterdamsche raadhuis, heeft ook gewerkt
aan het Berlijnsche slot.
De "albasten zaal" is in 1728 als middelpunt van de ceremoniën
verdrongen door de z.g. "witte zaal", en heeft nadien voor niet
veel meer dienst gedaan dan meubelmagazijn. Oorspronkelijk
waren daarin opgesteld de standbeelden der 11 keurvorsten van
Brandenburg: Frederik I, Frederik U, Albrecht Achilles, Johan
Cicero, Joachim I, Joachim U, Johan George, Joachim Frederik,
Sigismund, George Wilhelm, en Frederik Wilhelm, waaraan later
nog toegevoegd werd dat voor Frederik UI, den lateren koning
Frederik I van Pruisen; al die beelden zijn van de hand van Barth.
Eggers, die ook het monument in de St. Jacobskerk te 's-Gravenhage,
voor den Admiraal Wassenaar van Obdam heeft vervaardigd;
zij staan thans in de "witte zaal", in nissen in de dammen tusschen
de vensteropeningen. De "witte zaal" bevat nog meer werken van
Eggers, n.l. de standbeelden van Julius Cesar, Constantijn den
Groote, Karel den Groote en Keizer Rudolph, terwijl ook 6 gipsen
relieftableaux, eveneens oorspronkelijk bestemd voor de albasten
zaal, vrij zeker van hem afkomstig zijn. Die "keurvorsten- en
keizerbeelden" met de allegorische reliefs, hebben tezamen één
geheel uitgemaakt, strekkende tot verheerlijking van den Grooten
Keurvorst. Gurlitt, die deze meening heeft bestreden, heeft de
reliefs, in plaats van aan Eggers, toegeschreven aan Andreas
Schlüter den Jongere. Volgens Galland is echter de stijl daarvan
zoo door en door Nederlandsch en doen zij zóó sterk aan de school
van Quellijn denken, dat Barth. Eggers, die de standbeelden heeft
gemaakt, ook wel de schepper van de reliefs moet geweest zijn;
waarvoor ook nog pleit een in de archieven aanwezige brief van
Eggers van het jaar 1680, waarin sprake is van 6, door hem vervaardigde,
beeldhouwwerken, waarmede moeilijk anders dan die
teliefs bedoeld kunnen zijn. Dat de naam van Schlütet er mede
in verband gebracht is, meent hij aldus te mogen verklaren, dat
de oorspronkelijke marmeren reliefs van Eggers gebroken zijn,
en dat Schlüter van de stukken, zooveel noodig na herstelling,
de afgietsels in gips heeft gemaakt, die nu in de "witte zaal"
aanwezig zijn.
Ook het grafmonument in de Mariakerk te Berlijn voor den
veldmaarschalk van Sparr werd vroeger aan Eggers toegeschreven;
Galland heeft evenwel onomstootelijk bewezen dat dit van den
1°3