Voortrekkers van oud Nederland, deel 1 - Vijfeeuwenmigratie.nl

schaal, kon worden opgericht; maar voor het uitreeden van een
schip waren de middelen nog niet voldoende. Intusschen ging
Vsselincx in Estland, Lijfland, Littauen en Koerland voort met
zijn propaganda; ook in Nederland werd propaganda gemaakt.
Een dankbaar werk was dat niet, en daar kwam nog bij dat de
Zweedsche regeering het hem toegezegde salaris niet betaalde,
waardoor hij bijna armoede leed. Bij zijn thuiskomst kwam hij
tot de aangename ontdekking, dat zijne mede-directeuren, tijdens
zijne afwezigheid, en geheel buiten hem om, geld van de compagnie
hadden gestoken in allerlei ondernemingen, die er niets mee te
maken hadden, o.a. in de reeds vroeger vermelde "Kopercompagnie"
en een door De Geer opgerichte touwslagerij!
Dit was Vsselincx te machtig; hij keerde naar de Nederlanden
terug om te probeeren of hij de West-Indische Compagnie in de
door hem gewenschte banen kon leiden en tevens of hij daar geld
voor zijne Suyder Compagnie los kon krijgen. De Suyder Compagnie
was inmiddels samen gaan werken met de in 1629, ook al
weder door Cabelieau, opgerichte "Scheepvaart-compagnie"; een
maatschappij, op aandringen van den koning gesticht, die schepen
noodig had met het oog op zijn deelneming aan den oorlog in
Duitschland; de compagnie had de verplichting op zich genomen
18 schepen te bouwen en uit te rusten, die in vredestijd voor de
koopvaardij, in oorlogstijd als oorlogsschepen gebruikt zouden
worden.
Vsselincxs verblijf in de Nederlanden, waar zijn succes niet
groot was, duurde niet lang. Met nieuwen moed begon hij een
propagandatocht in Noord-Duitschland te Emden, Hamburg,
Stra1sund, Stettin; hij volgde den koning op zijn zegevierenden
veldtocht dwars door Duitschland; trachtte in Frankfort, Heilbronn,
Neurenberg, zelfs tot in Vlm toe, de landsgrooten en kooplieden
voor zijn plannen te winnen, zoowel met woord als
geschrift; maar overal stootte hij op geldgebrek, angstvalligheid
of onverschilligheid, niettegenstaande de hem door Oxenstjerna
medegegeven aanbevelingsbrieven. Toen in 1632, na het sneuvelen
van den koning in den slag bij Lützen, de krijgskansen keerden
en na den ongelukkigen slag bij Nördlingen zelfs een noodlottige
wending voor Zweden dreigden te nemen, en men aansluiting
Zocht bij Frankrijk, om gezamenlijk de keizerlijke legers te keeren,
trachtte hij ook daar, bij Richelieu hulp te vinden; en toen dit
niet gelukte, andermaal in Nederland, Zweden en Noord-Duitschland,
met niet veel grooter succes.
Aan al die mislukkingen waren zijn Nederlandsche landgenooten