Voortrekkers van oud Nederland, deel 1 - Vijfeeuwenmigratie.nl

verzen uitgevoerd. Na den dood des konings achtte de Zweedsche
regeering hem verder overbodig en keerde hij tot zijn eigenlijk
vak terug en werd geneesheer bij de Oost-Indische Compagnie.
De beroemde Daniël Heinsius, wiens groote vermaardheid vooral
zooveel Zweedsche studenten naar Leiden heeft gelokt, heeft in
zijne betrekkingen tot Zweden heel wat teleurstelling ondervonden.
Zijne benoeming tot Zweedsch historiograaf in 1618 heeft hij
waarschijnlijk aan zijn zwager Rutgersius, die Zweedsch resident
in de Nederlanden was, te danken gehad; ook zijn benoeming tot
raadsheer. Toen Rutgersius stierf, schijnt hij er op gerekend te
hebben tot diens opvolger te worden benoemd. Men scheen weinig
van hem gediend te zijn; bij den dood van Gustaaf Adolf bedankte
men hem voor zijn aanbod de geschiedenis van den koning te
schrijven, terwijl hem niet lang daarna ook zijn titels ontnomen
werden en zijn jaargeld als historiograaf werd ingetrokken. Zijn
groote onverdraagzaamheid op godsdienstig gebied is daartoe vermoedelijk
wel de aanleiding geweest. Bekend is zijn zeer slechte
verhouding tot Grotius en Vossius, die theologisch in het tegenovergestelde
kamp thuis behoorden. Dat hij echter toch in Zweden
wel waardeering heeft gevonden, blijkt uit de aanwezigheid van
zijn, in olieverf geschilderd, portret in de bibliotheek te Lund,
waar ook dat van Grotius hangt. 1)
Intusschen heeft hij later de voldoening mogen smaken, voor
zijn zoon, Nicolaas Heinsius, een aanstelling bij koningin Christina
te verkrijgen.
Een ander geschiedschrijver, maar meer nog kenner der oude
talen, die in Zweden hoog gewaardeerd werd, was Joh. Meursius; 2)
hij werd ook beroepen naar de universiteit te Sorö, waar hij dus
tevens Deensch historiograaf werd. Verscheidene zijner nagelaten
werken over de Grieksche antiquiteiten, zijn, volgens Wrangel,
door Zweden of door toedoen van Zweden uitgegeven.
Tot het eenige jaren schitterende en geleerde hof van koningin
Christina, door Vondel bezongen als "de Zweedsche Pallas" en
ook door tal van Nederlandsche en andere geleerden bewierookt,
hebben, als reeds vroeger vermeld, behoord de Nederlandsche
geleerden ISMC Vossius en Nicolaas Heinsius.
V ossius heeft zijn komst aan het hof in hoofdzaak te danken
gehad aan de vriendschap, welke de zoons van den invloedrijken
rijksraad en gezant bij de Staten, Johan Skytte en' andere edellieden,
tijdens hunne studiën in Holland, van hem en zijn vader,
I) Zie Pl. 57,
2) Z ie PI. 59,