Voortrekkers van oud Nederland, deel 1 - Vijfeeuwenmigratie.nl

hebben uitgelaten, dat zij, als zij koning was, den legaat met zijn
geheele gevolg zou laten verdrinken.
Niettemin bleef zij bij Christiaan in hoog aanzien, en ook bij
koningin Elisabeth, die haar zelfs de opvoeding van een harer
zonen toevertrouwde. In het geheele rijk was er slechts één man,
voor wien zij bang was: de admiraal Norby, een der weinige landsgrooten,
die den koning ook in het ongeluk zijn trouw gebleven,
en die om zijn onverschrokkenheid en groote bekwaamheid, in
tegenstelling met alle anderen, ook bij den koning in hoog aanzien
. stond.
Het verzet tegen den koning nam inmiddels voortdurend in
hevigheid toe, niet alleen in Zweden, maar ook in Denemarken.
Het kwam zelfs zoo ver, dat in 152:; de Deensche Rijksraad een
oproeping om bijeen te komen tot bespreking van de moeilijkheden,
beantwoordde met een weigering om te verschijnen, en
met het opzeggen van de gehoorzaamheid aan den koning (een
precedent van de afzwering van Philips II in 158 I door de Nederlanders).
In het manifest van den Rijksraad wordt ook Sigbrit ter
sprake gebracht en o.m. gezegd: "Wij hebben ook aan den Stockholmer
Rijksdag gedacht, waar zoovele bisschoppen, ridders en
eerlijke mannen, zonder recht, zijn omgebracht; en hebben daarom
gemeend, dat het ons, op raad van de booze vrouw Sigbrit, die
ons edellieden hier in het rijk allen te zamen als schelmen en
verraders afgeschilderd heeft, ook zoo zal gaan. Wij zijn bezorgd
dat Uwe Genade de vreemde volken in ons land geroepen heeft
om ons aan te vallen, ook op aandringen van diezelfde vrouw".
Of Sigbrit die afschildering inderdaad ten volle verdiend heeft,
is niet meer uit te maken; ook is het niet onmogelijk, dat Christiaan
zelf, die vaak vergeleken wordt met den Franschen koning Lodewijk
XI, bij al zijn wreede daden, in de meeste geschiedboeken
zwarter wordt geteekend, dan hij verdient. De strijd tegen hem
- ook op schrift - is in hoofdzaak gevoerd door het Zweedsche
volk, dat onafhankelijk wenschte te zijn, en door de Deensche
aristocratie, die zich achteruit zag gezet door den koning, die
daarbij steun zocht bij de boeren en de burgerij. Een feit is het
in elk geval, dat na zijne afzetting, een groot deel van de lagere
volksklasse hem trouw is gebleven, en dat zijne opvolgers
Frederik I van Holstein en Christiaan III een harden strijd hebben
moeten voeren om dien weerstand te breken.
Ook bij den grootsten tegenslag heeft Christiaan II Sigbrit niet
los gelaten en is zij ook hem trouw gebleven. Bij zijn vlucht naar
de Nederlanden in 1523 heeft de koning Sigbrit mee aan boord