Voortrekkers van oud Nederland, deel 1 - Vijfeeuwenmigratie.nl

"dezen goddeloozen en beruchten man, en bovendien een buitenlander
van geringe afkomst" verwekte bij de geestelijkheid en een
groot deel der bevolking zulk een hevigen tegenstand, dat de
koning zag, dat hij niet meer tegen den stroom op kon. Om de
woede te stillen, heeft hij Slaghek losgelaten; hij heeft hem zelfs
beschuldigd door zijn raadgevingen de oorzaak te zijn geweest
van de Stockholmer bloedbruiloft en daardoor van den afval der
Zweden. Slaghek is ter verantwoording geroepen en ter dood veroordeeld,
welk vonnis op afschuwelijke wijze aan hem is voltrokken.
Nog een ander Nederlander is tijdens Christiaans regeering op
den voorgrond getreden, maar een van een heel wat edeler gehalte
dan Sigbrit en Slaghek, n.l. Cornelius Scepper uit Nieuwpoort in
Vlaanderen. Als vice-kanselier van Denemarken heeft hij zijn
vorst tot den einde toe trouw gediend met verweerschriften, zoowel
tegen den door den Jutlandschen adel uitgeroepen tegenkoning
Frederik I van Holstein, als tegen de Lubeckers. Hem worden
geen wreedheden en misdaden, als aan Sigbrit en Slaghek,
ten laste gelegd.
Reeds heb ik met een enkel woord melding gemaakt van de op
Amager onder de regeering van Christiaan IJ gestichte landbouwkolonie.
Deze kolonie verdient een afzonderlijke bespreking, vooral
omdat zij langen tijd haar nationaal karakter heeft bewaard.
Volgens den Deenschen schrijver Jörgen Jörgensen, die een
artikel over die Nederlandsche kolonie geschreven heeft in het
orgaan der Zuid-Sleeswijksche jeugdvereeniging "Holger Danske",
is de kolonie in I 516 gesticht en bestond zij oorspronkelijk uit
24 gezinnen, in het geheel I 84 personen. Zij kwamen in hoofdzaak
uit Waterland, dus uit de provincie Noord-Holland. Hun werd als
woonplaats aangewezen het Grote-Magledorp, dat ook nu nog
genoemd wordt "Hollaenderby" of het dorp der Hollanders.
Zij kregen allerlei voorrechten, hadden minder belasting te
betalen dan andere boeren, mochten zich zelf besturen, volgens
wetten en rechtspraak, als in hun vaderland in gebruik, terwijl een
uit hun midden verkozen schout aan het hoofd van de gemeente
werd gesteld. Hun werd vergund op hun tafelgoed of hun naamplaatjes
een koningskroon te voeren, ten teeken, dat zij hofleveranciers
waren; zij werden daarom ook wel ,,'s Konings boeren"
genoemd.
Hoewel bij den brand van het Stadhuis te Kopenhagen veel
bescheiden betreffende Amager verloren zijn gegaan, bevindt zich
toch volgens Kernkamp in de Koninklijke Bibliotheek aldaar, een
152·