Voortrekkers van oud Nederland, deel 1 - Vijfeeuwenmigratie.nl

En toen Matwej met den brief van den Souverein in de zaal
binnentrad, zaten de Staten om de tafel en zij waren met hun allen
27 in aantal en, toen Matwej dicht bij hen kwam, namen zij de
hoeden af en stonden zij zelven op en de President zeide dat ik
tegenover hem moest plaats nemen. En Matwej zeide: "Te zitten
is mij onmogelijk, omdat ik de titels van Zr. Ts. Maj. niet heb
opgezegd en gij die niet hebt gehoord."
En de President en de Staten stonden op.
En Matwej stond op om de titels van Zr. Ts. Maj. op te zeggen".
Zoo gaat het verhaal in oud-testamentischen stijl voort.
De herhaalde Russische gezantschappen naar de Staten en de
belangen van den Nederlandsehen handel leidden er toe, dat ook
de Republiek in 1630 een plechtig gezantschap naar Rusland zond,
onder leiding van Albert van den Burgh en Johan van Veltdriel,
dat naar Oostersch gebruik prachtige geschenken voor den Tsaar
en zijn rijksgrooten medenam. Op het laatste punt behoefde men
toen niet zuinig te zijn, want Piet Hein had kort te voren de Spaansche
Zilvervloot genomen. Kort daarop benoemden de Staten ook
een agent om aan het Russische hof de Hollandsche natie te vertegenwoordigen,
wat vooral gewenscht was omdat, bij de gestadige
uitbreiding van de Nederlandsche handelsbetrekkingen, uit den
aard der zaak de geschillen toenamen, zoowel met de Russische
ambtenaren als met de kooplieden; door de aanwezigheid van een
officieelen regeeringsvertegenwoordiger konden deze gemakkelijker
en spoediger vereffend worden.
Hoezeer de handel en de werkzaamheid der Nederlanders op elk
gebied toenam, blijkt niet alleen uit eigen bronnen, maar ook uit
berichten van buitenlanders. Olearius, die toegevoegd was aan een
gezantschap, dat Frederik III van Holstein, de vroeger genoemde
stichter van Friedrichsstadt aan de Eider, naar Rusland en Perzië
zond, heeft in zijn reisbeschrijving uitvoerige mededeelingen daaromtrent
gedaan; overal in Rusland trof hij Nederlanders aan, die
aan het hoofd stonden van groote handelshuizen of belangrijke
industrieele ondernemingen op allerlei gebied.
Dr. P. L. Muller maakt in zijn "Onze Gouden Eeuw", melding
van een bericht, als zouden omstreeks het midden der I 7de eeuw
te Archangel meer dan 200 Nederlandsche factorijen hebben bestaan.
Dit bericht zal echter, ook al waren die kantoren klein, wel
overdreven zijn geweest; in de statistiek had men het in dien tijd
nog niet ver gebracht.
Dat Archangel echter een levendige stad was kunnen wij zien
uit een gravure van Romein de Hooghe, gemaakt naar aanleiding
197