Voortrekkers van oud Nederland, deel 1 - Vijfeeuwenmigratie.nl

stemmen, dat Neder-Duitschland dat resultaat voor een groot deel
dankt aan vreemde kolonisten, en wel voornamelijk aan Vlamingen
en Hollanders."
Langethai: "Boeren, die als vrije mannen leefden, waren nuttiger
voor het land en voor hun nieuwe souvereinen, dan in andere
streken de lijfeigenen, die gebukt gingen onder feodale lasten.
De kolonies van Vlamingen, Hollanders en andere kolonisten
waren als het ware oasen van de vrijheid. Zij gaven aan Duitschland
daarvan het eerste voorbeeld. Dank zij die vrijheid ontwikkelden
zij den landbouw, die bron van onmetelijke stoffelijke
welvaart, verschaften zij aan de landheeren en aan de kerken
aanzienlijke inkomsten en schiepen zij een voorbeeld, dat op landhuishoudkundig
gebied veelvuldige navolging heeft gehad."
Richard Schröder, de schrijver van "Die niederländischen
Koloniën in Norddeutschland" 1880, gaat zelfs zoo ver, dat hij
het herwinnen voor 't Germaansche ras van het, door Wenden
en andere Slavische volken, bezette Noordduitsche land, in hoofdzaak
aan de Nederlandsche kolonisten, versterkt door Saksische
en Westfaalsche immigranten, toeschrijft; als bewijs voor den
Nederlandschen invloed, meer in het bijzonder in Brandenburg,
noemt hij in zijn boek een groot aantal oud-Brandenburgsche
plaats- en familienamen, ontleend aan het Register bij Riedels
"Codex diplomaticus Brandenburgensis", die groote overeenkomst
vertoonen met oud-Nederlandsche en oud-Vlaamsche plaatsnamen
(N.B. vier en een halve bladzijde voll), overtuigd als hij is, dat
al die Duitsche plaats- en familienamen, waaronder van zeer aanzienlijke
geslachten, uit de Nederlanden afkomstig zijn.
Denzelfden geest ademt het geestdriftig geschreven boek van
De Borchgrave, die onder "colonies belges", zoowel de Noordals
de Zuidnederlandsche kolonies verstaande, uit een verklaarbaar
chauvinisme, de laatstgenoemde veel uitvoeriger behandelt dan
de eerstgenoemde, en daaraan ook nu veel grooter beteekenis toeschrijft,
daarbij steunende op het, volgens hem, bestaand feit, dat
er in Duitschland wel ongeveer 40 plekken zijn, die nog de namen
dragen van "Flämingsdorf", "Flemhude", Flemingstrasse", "der
Fläming" en dergelijke.
Het ligt voor de hand, dat, daar de taal der oude oorkonden
en kronieken, waaruit de schrijvers geput hebben, niet altijd
duidelijk is, en de daarin vervatte mededeelingen, vaak berustend
op mondelinge overleveringen, niet altijd ten volle betrouwbaar,
lang niet alle Duitsche historici, zoowel van vroegeren als van
lateren tijd, even geestdriftige, ver strekkende gevolgtrekkingen
6