15.04.2013 Views

O Riso no Mundo Antigo - NUCLAS

O Riso no Mundo Antigo - NUCLAS

O Riso no Mundo Antigo - NUCLAS

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

como Theodorakopoulos fez com Virgílio, demonstrou que Horácio parece ter seguido<br />

a mesma trilha: ele começa sua carreira com um sermo satírico, passa por<br />

um estágio transicional do jambo em seus Epodos, e se alça em tons mais elevados<br />

da lírica <strong>no</strong>s três primeiros livros das Odes. A hierarquia amadurece <strong>no</strong> estabelecimento<br />

das Epístolas, as quais olham para a carreira poética de Horácio completa,<br />

segundo Harrison (2007, p.9).<br />

O mesmo S. Harrison, em mui conhecido artigo, aplicou esse aspecto ascendente,<br />

hierárquico, à poesia de Ovídio, e Amores 1.1 abrirá o programa poético<br />

ovidia<strong>no</strong> como um prelúdio à longa aventura em experiências genéricas, às quais<br />

o poeta dedicou, até o fi m de sua vida, de obra em obra, seus grandes esforços. 196<br />

Vamos à tradução do poema e à analise que <strong>no</strong>s interessa.<br />

Arma graui | T numero| P uiolentaque bella parabam<br />

edere, materia conueniente modis.<br />

par erat inferior | P uersus;| H risisse Cupido<br />

dicitur atque unum surripuisse pedem.<br />

‘Quis tibi, saeue puer, dedit hoc in carmina iuris? 5<br />

Pieridum uates, <strong>no</strong>n tua turba sumus.<br />

quid, si praeripiat fl auae Venus arma Mineruae,<br />

uentilet accensas fl aua Minerua faces?<br />

quis probet in siluis Cererem regnare iugosis,<br />

lege pharetratae Virginis arua coli? 10<br />

crinibus insignem quis acuta cuspide Phoebum<br />

instruat, Aoniam Marte mouente lyram?<br />

sunt tibi magna, puer, nimiumque potentia regna;<br />

cur opus adfectas, ambitiose, <strong>no</strong>uum?<br />

an, quod ubique, tuum est? tua sunt Heliconia tempe? 15<br />

uix etiam Phoebo iam lyra tuta sua est?<br />

cum bene surrexit | P uersu| H <strong>no</strong>ua pagina primo,<br />

attenuat neruos proximus ille meos;<br />

nec mihi materia est | P numeris| H leuioribus apta,<br />

aut puer aut longas compta puella comas.’ 20<br />

Questus eram, pharetra cum protinus ille soluta<br />

legit in exitium spicula facta meum,<br />

lunauitque genu sinuosum fortiter arcum,<br />

‘quod’ que ‘canas, uates, accipe’ dixit ‘opus!’<br />

Me miserum! certas habuit puer ille sagittas. 25<br />

196 Harrison, Stephen. ‘Ovid and genre: evolutions of an elegist’. In Philip Hardie (Ed.).<br />

The Cambridge Companion to Ovid. Cambridge, 2002, p. 79-94.<br />

130

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!