terapia pedagogiczna

190Artyku³yPodobne refleksje wysnu³a I. £y¿yczka (1975 za: Ga³kowski,Jastrzêbowska, red., 2003, s. 309), która na bazie przeprowadzonychanaliz dokumentacji poradni ortofonicznych stwierdzi³a, ¿e znaczny odsetekpacjentów powy¿ej 7. roku ¿ycia przy braku uszkodzeñ czy zaburzeñze strony uk³adu nerwowego wykazuje b³êdy wymowy okresu przedszkolnego.Z badañ G. Jastrzêbowskiej (za: Ga³kowski, Jastrzêbowsk a, red., 2003, s. 309–310) wynika, ¿e kolejnym zaburzeniem mowy posygmatyzmie by³ rotacyzm wystêpuj¹cy u 13,6% badanej przez ni¹populacji. 10,5% dzieci wykazywa³o opóŸnienie rozwoju mowy,a 9,6% – j¹kanie siê. Zaobserwowano te¿ 4,8% przypadków mowybezdŸwiêcznej, 1,9% rynolalii i 1% kappacyzmu i gammacyzmu.U 16,3% badanych uczniów odnotowano wady z³o¿one, czyli wiêcejni¿ jedn¹ wadê mowy. Podobn¹ frekwencyjnoœæ poszczególnych zaburzeñmowy dzieci polskich potwierdzaj¹ wyniki badañ innych autorów naprzyk³ad: G. Demel (1959) czy E. Nitendel-Bujakowej (1975).Pomimo licznych starañ liczba dzieci defektywnie mówi¹cych stale utrzymujesiê na wysokim poziomie (20%–30%), co obrazuj¹ miêdzy innymi przytoczonedane, a tak¿e kolejne, prowadzone przez specjalistów badania nadwadami wymowy u dzieci (Smó³ka, 1995, s. 7–11; Emiluta-Rozya,Mierzejewska, Atys, 1995; Nitendel-Bujakowa, 1975; Kania1982).W³adze oœwiatowe od lat podejmuj¹ próby maj¹ce na celu stworzeniespójnego i efektywnego systemu opieki nad dzieæmi z ró¿nymi deficytamirozwojowymi, przygotowuj¹ wiêc programy, zarz¹dzenia, które wyznaczaj¹z kolei kierunek dzia³añ szko³om, przedszkolom, poradniom psychologiczno-pedagogicznym.Na przyk³ad w Programie wychowania w przedszkoluwydanym w 1981 roku stwierdzono, ¿e „wyrównanie startu szkolnegojest jednym z najwa¿niejszych zadañ przedszkola – zwi¹zanym z jegorol¹ w procesie demokratyzacji systemu kszta³cenia i wychowania” (Programwychowania..., 1981, s. 111), zauwa¿ono zatem, i¿ nie wszystkie dziecirozwijaj¹ siê harmonijnie i w równym tempie. W swych staraniach o tê grupêdzieci w³adze oœwiatowe w licznych dokumentach zaleca³y nauczycielompodejmowanie dzia³añ zmierzaj¹cych do likwidowania dysharmonii rozwojowych.Dziêki nadaniu wskazanym dzia³aniom statusu obowi¹zku i powszechnoœci,próbowano stworzyæ i ujednoliciæ system opieki. Ustalono tak¿e formypomocy i kryteria kwalifikacji dzieci, którym powinna byæ ona udzielana.Zalecono tak¿e systematyczn¹ wspó³pracê poradni wychowawczo-zawodowychz przedszkolami i szko³ami, co mia³o zapewniæ ci¹g³oœæ opiekilogopedycznej (Jastrzêbowska, 1998, s. 17–18).