terapia pedagogiczna

Adam Stankowski: Terapia pedagogiczna – wprowadzenie 21noœæ tych dzia³añ jest odpowiednio dostosowana do przebiegu wywo³ywanejprzez nie przemiany” (s. 240). (Oczywiœcie, liczba zblokowanych elementówsk³adowych terapii pedagogicznej wyznaczona jest przez w³aœciwoœcibiopsychofizyczne jednostki, natomiast cel terapii pedagogicznejwarunkuje istota zmian, jakie przez oddzia³ywanie terapeutyczne chcemyuzyskaæ). Teoretycy wychowania stoj¹ na stanowisku, ¿e proces wychowaniarealizujemy przez œwiadome i celowe organizowanie pod okreœlonymwzglêdem aktywnoœci i doœwiadczeñ jednostki, wprowadzaj¹c j¹ w konkretnesytuacje lub ich ci¹g. Zachowuj¹c optymalne warunki prawid³owegoprzebiegu procesu wychowania, jednostka staje siê przystosowanaspo³ecznie. Gdy jednak wewn¹trz któregoœ z czynników sk³adaj¹cych siêna strukturê procesu wychowania (np. w myœl czteroczynnikowej teoriiwychowania) 2 wyst¹pi¹ mechanizmy uniemo¿liwiaj¹ce b¹dŸ ograniczaj¹ce(w myœl przytoczonych zmiennych) prawid³owy przebieg procesu wychowania– jednostka przejawia tendencje œwiadcz¹ce o z³ym przystosowaniuspo³ecznym. Jednostki takie wymagaj¹ dodatkowego wzmocnieniapedagogiczno-terapeutycznego, a w przypadku jednostek z krêgu „specjalnejtroski” – oddzia³ywania pedagogicznego zgodnego z za³o¿eniami pedagogikispecjalnej.Uzasadniaj¹c potrzebê przenoszenia doœwiadczeñ pedagogiki (w tymwypadku leczniczej) na proces wychowania, mo¿na wykazaæ, ¿e ka¿da jednostkafunkcjonuj¹ca w utrudnionych warunkach ma mniej lub bardziejzaburzon¹ sferê ¿ycia emocjonalnego. Wspó³czeœnie zaburzenia emocjonalnetraktowane s¹ jako odpowiedŸ organizmu na sytuacjê, w jakiej siê znajduje.Z sytuacji takiej mog¹ jednak¿e wynikaæ dezintegracje o znaku zarównopozytywnym, jak i negatywnym.Celowo wskazujê na zaburzenia emocjonalne, poniewa¿ przejawiaj¹ jeprawie wszystkie jednostki specjalnej troski, dzisiaj zwane niepe³nosprawnymi,aczkolwiek zakres i skala intensywnoœci tych procesów s¹ bardzozró¿nicowane. Dla jednostek, które wykazuj¹ zaburzenia emocjonalne, stosowanieterapii pedagogicznej jest wydatn¹ pomoc¹ w przystosowaniu siê,a w przystosowaniu spo³ecznym w szczególnoœci. Przystosowanie spo³ecznerozumiem jako efektywnoœæ lub stopieñ, w jakim jednostka realizujewymogi niezale¿noœci osobistej, odpowiedzialnoœci spo³ecznej, oczekiwanejod jej wieku ¿ycia oraz œrodowiska. O rozpoznaniu procesów psychicznych„nie powinien decydowaæ uzyskany wskaŸnik (tj. odpowiedni iloraz inteligencji,iloraz rozwoju, sten, tetron, centyl czy wynik skali T), ale ca³okszta³tbadañ klinicznych” (Kostrzewski, 1977, s. 115).2Zalicza siê tutaj œrodowisko, osoby znacz¹ce, w³aœciwoœci psychofizyczne z kodemgenetycznym, aktywnoœæ w³asn¹.