terapia pedagogiczna

Krystyna Moczia: Nuuuda... w chorobie... 77wyalienowany, samotny, sfrustrowany itd. Jednak¿e nuda – znana jakoniechêæ ¿ycia [...] wyp³ywa ona z zaburzeñ naszej wyobraŸni spowodowanychprzez chwiejnoœæ przestrzeni. Przestrzeñ bez ustanku modelowan¹przez wyobraŸniê mo¿na porównaæ do tkaniny namiotu, która jest albo napiêta,albo rozluŸniona i ³opoc¹ca na wietrze. Bóg jako punkt centralny, doktórego da siê odnieœæ wszelk¹ przestrzeñ, napina tkaninê. [...] Je¿eli aniBóg, ani dobra doczesne, ani projekt zbiorowy nie dostarczaj¹ kierunkowychnapiêæ, przestrzeñ jest bezw³adna, bezkierunkowa, a wkrótce tak¿ebezbarwna. Dlatego te¿ w literaturze nudy czy alienacji za jedyny ratunekuznaje siê mi³oœæ. Tzw. g³ód wiedzy ma, jak siê zdaje, skromne tylko zalety,jeœli chodzi o zapobieganie nudzie. Tylko bardzo nieliczni potrafi¹ ¿yæbez nudy. Samodzielna organizacja w³asnego, zupe³nie wolnego sobie czasu,wymaga szczególnej wra¿liwoœci twórczej, która popycha do stawianiasobie celów i narzucania dyscypliny tak, ¿eby zbli¿aæ siê do tych celów dzieñpo dniu [...]” 2 .Autorka ksi¹¿ki Siedem grzechów g³ównych dzisiaj Joanna Petry--Mroczkowska (2004) traktuje nudê jako lenistwo – acediê: „Znudzonycz³owiek jest pozostawiony »sam na sam« z czasem. Dla kogoœ, kto siênudzi, czas albo stoi w miejscu, albo siê rozci¹ga, wydaje siê nie mieæ koñca.Pojawia siê uczucie, ¿e cz³owiek ma za du¿o czasu, nic do roboty. Wtedyistnieje pokusa »zabijania czasu«”.Trzeba jednak uwa¿aæ, by reakcja na bezsens pracy i znudzenie ni¹nie doprowadzi³y do wrogoœci wobec zawodowych obowi¹zków, co jest mniejuœwiadamiane sobie ni¿ pragnienie lenistwa i biernoœci (por. E. Fromm,1996).A có¿ ma czyniæ cz³owiek chory, który nie przywyk³ do bezczynnoœcii „nic nierobienia”? Ile¿ to razy myœlimy: „Tak chcia³bym byæ chory, wyle¿eæsiê w ³ó¿ku za wszystkie czasy i nie wychodziæ z domu”. Jednak jak d³ugotak wytrzymamy? Dzieñ, dwa? A mo¿e tylko kilka godzin? Na pewno zale-¿y to od naszych upodobañ, stanu zmêczenia i... poziomu noradrenalinyoraz dopaminy.Kiedy jednak pobyt w ³ó¿ku przed³u¿a siê lub gdy mo¿emy przemieszczaæsiê tylko o parê kroków w pokoju lub – co gorsza – w sali szpitalnej, sytuacjastaje siê coraz bardziej stresuj¹ca i frustruj¹ca. J. Petry-Mroczkowska(2004) pisze: „Nuda to specyficzna forma frustracji, odrêtwieniecia³a i umys³u, zniecierpliwienie, alienacja, niemo¿noœæ cieszenia siê czasemwolnym. Znudzony cz³owiek nie mo¿e siê odprê¿yæ, jest sfatygowany, choæniezmêczony, wyczerpany, ale niemog¹cy zasn¹æ, wypoczywaj¹cy, a niewypoczêty.[...] Nuda zaczyna siê najczêœciej jako moment biernoœci. Nastêpujeracjonalizacja: to nie ja jestem winien, ¿e siê nie interesujê, tylko ktoœ lub2http://www.ang.alleluja.pl/nowina.php?numer=14925