finalVersion

4.2 Fase 5(b): Financiële haalbaarheid
Hoe de exploitatie van de Donjon zich gaat ontwikkelen, is nog zeer onzeker. Rosendaal
wijst erop dat er nog geen reëel plan klaar ligt voor de bestemming van de reconstructie. De
voorstellen die tot nu toe zijn gedaan, getuigen volgens hem niet bepaald van realiteitszin. Zo
vertelt hij dat het de bedoeling geweest zou zijn om er een permanente tentoonstelling van de
gebroeders Van Limburg in te richten. En dat terwijl de stukken, die voor korte tijd in
Nijmegen zijn geweest, eenmalig uit Frankrijk in bruikleen waren overgekomen. Rosendaal
vreest dat de gemeente, die zich zoals we zagen had voorgenomen geen cent in de Donjon te
steken, uiteindelijk toch voor de exploitatie zal opdraaien.
De scepsis van Rosendaal weerhoudt de Nijmegenaren er niet van om met ideeën te blijven
komen. Stadsgids Maarten Van Leth stelt bijvoorbeeld voor om in ieder geval de begane grond
‘te reserveren voor een soort podium. Een ruimte die gebruikt kan worden door de Valkhof
Affaire.’ 257 Op die manier wordt meteen ook deze felle tegenstander van de reconstructie een
plezier gedaan, en dat zal de organisatie van het popevenement wellicht zelfs naar het
voorstanderkamp doen overlopen.
Zoals bij veel reconstructies, wordt ook bij de Donjon horeca als reële
exploitatiemogelijkheid genoemd. Als architect zegt De Jonge een pannenkoekenhuis in zo’n
toren echter niet erg interessant te vinden. Zo’n functie mist volgens hem de gelaagdheid van
de eerdergenoemde exploitatieplannen voor het Philipspaviljoen. De Stichting Droogdok Jan
Blanken is voor de reconstructie van het Pomphuis in eerste instantie ook op zoek gegaan naar
een wat meer gelaagde invulling. Het was meteen duidelijk dat de reconstructie nooit meer
helemaal als pompgebouw zou worden ingericht. Toch wilde de stichting, zo verteld Jurgens,
aanvankelijk ‘een plek inrichten om te laten zien, al was het maar op schaal, hoe de pomp
vroeger gewerkt heeft. Met die hele grote plunjers en die armen die op en neer gaan.’ En ook
de museale presentatie over het droogdok, nu nog ondergebracht in een tijdelijk
bezoekerscentrum, zou er een plek moeten krijgen. Tot slot had de stichting ook nog
vergaderruimtes en kantoren in het Pomphuis bedacht.
Uiteindelijk is van al deze plannen niets terechtgekomen. Dat komt vooral doordat de
reconstructie toch vooral is neergezet om vanaf dag één inkomsten te genereren. Voorham
erkent dat het Pomphuis is gereconstrueerd ‘puur omdat er een economische drager moest
komen’ voor de ontwikkelingen in en om het droogdok. En met een volledige
horecabestemming bleek die drager het meeste op te leveren. 258
Eén van de voorwaarden voor de bijdrage van het VSBfonds, was dat het Pomphuis in elk
geval toegankelijk moest zijn voor een breed publiek. Met de huidige horecafunctie is aan die
voorwaarde voldaan. Ondanks ‘de chique sfeer’ van het restaurant op de eerste verdieping,
beoogt de uitbater namelijk ‘een zaak met een laagdrempelig karakter’, met bovendien ruime
257 Anoniem, ‘Feesthal’ in de Gelderlander, 22-02-2006
258 Om een faillissement van de Stichting Droogdok Jan Blanken te voorkomen, is het Pomphuis in 2007 als
onderdeel van de schuldsanering verkocht aan de gemeente Hellevoetsluis. Daardoor is de stichting de inkomsten
van de verhuur van het Pomphuis nu kwijt. (Hustinx, S., ‘Slapende ambtenaar geeft twee keer half miljoen weg’ in
het AD/Rotterdams Dagblad van 13-01-2007)
147